Zespół Sjogrena to schorzenie autoimmunologiczne. W jego trakcie dochodzi do upośledzenia czynności gruczołów wydzielania zewnętrznego, głównie łzowych i ślinowych. Gruczoły śluzowe przestają wytwarzać śluz lub produkują go w niewielkich ilościach, czego skutkiem są dolegliwości występujące w okolicach, gdzie śluzu zaczyna brakować.
90% osób cierpiących na zespół sjogrena to kobiety. Pierwsze objawy występują przeważnie w 4 dekadzie życia. Z niewiadomych przyczyn organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała niszczące komórki własnych gruczołów wydzielniczych, tak jakby były one niebezpiecznymi wirusami lub bakteriami.
Większość osób cierpiących na to schorzenie skarży się przede wszystkim na suchość oczu i jamy ustnej, suchość skóry lub innych błon śluzowych np. w nosie, gardle, pochwie.
Istnieją dwie postacie tej choroby - pierwotna oraz wtórna. Pierwotna występuje u osób, które nie chorują na inne choroby autoimmunologiczne. Natomiast wtórna dotyczy tych, które cierpią na inne schorzenia autoimmunologiczne.
Odpowiedzialne za tę chorobę są przede wszystkim:
- czynniki genetyczne
- czynniki immunologiczne
- czynniki infekcyjne, np. wirus cytomegalii.
Przy tej chorobie stosunkowo często pojawiają się zmiany zapalne w obrębie dróg oddechowych i płuc, narządu słuchu, przewodu pokarmowego. Dodatkowo występować może także powiększenie wątroby i śledziony, zaburzenia czynności nerek oraz stany zapalne dróg rodnych.
Istnieje bardzo wysokie ryzyko pojawienia się chłoniaka złośliwego. Jest ono ponad 40 razy większe niż u osób zdrowych.
Przed wystawieniem diagnozy należy przeprowadzić następujące badania:
- badanie histopatologiczne
- test krystalizacji śliny
- badanie ultrasonograficzne ślinianek
- sialometria i sialografia.
W trakcie leczenia tej choroby należy chronić narząd wzroku poprzez stosowanie tzw., sztucznych łez. Powinno się także systematycznie przeprowadzać kontrolę okulistyczną i stomatologiczną. Okresowo stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne. W przypadku stwierdzenia choroby u kobiet w ciąży od 20 tygodnia należy monitorować stan serca płodu poprzez wykonywanie seryjnych badań EKG.
Powrót do listy