Zespół popunkcyjny, określany także mianem powikłania punkcji lędźwiowej, występuje po zabiegu, podczas którego do przestrzeni podpajęczynówkowej wprowadzana była igła. Przykładem takich zabiegów mogą być na przykład znieczulenie do porodu lub pobranie próbki płynu mózgowo-rdzeniowego.
Przyczyny Zespółu popunkcyjny
Nie wiadomo konkretnie, co jest odpowiedzialne za taki stan. Istnieją różne hipotezy. Najczęściej spotyka się tą, która mówi, że jest on powiązany z utratą płynu mózgowo-rdzeniowego, po nakłuciu lędźwiowym.
Inni wskazują także na uszkodzenie opony twardej, czego skutkiem jest obniżenie ciśnienia śródczaszkowego i wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego. Żeby przeciwdziałać obniżaniu się ciśnienia, organizm rozszerza naczynia wewnątrzczaszkowe, co powoduje bóle głowy, mdłości i resztę objawów.
Kolejna teoria mówi, że ból jest wywoływany przez naciąganie tkanek, ponieważ podczas obniżenia ciśnienia wewnątrzczaszkowego, struktury wewnątrzczaszkowe przemieszczają się.
Profilaktyka Zespółu popunkcyjny
Przeciwdziałać powikłaniom tej dolegliwości można poprzez stosowanie igieł o jak najmniejszej średnicy, dzięki czemu zmniejsza się ilość wypływającego płynu mózgowo-rdzeniowego i tym samym minimalizuje się uszkodzenie tkanek. Dodatkowo zaleca się stosowanie igieł atraumatycznych - tępo zakończonych, które podczas wkłucia rozsuwają tkanki, zamiast rozrywać je, jak to mają w zwyczaju igły tradycyjne. W przypadku gdy korzystamy z igieł tradycyjnych, nakłucie powinno wykonywać się równolegle do osi kręgosłupa. Do rany po punkcji można wprowadzić mandryn - rodzaj przetyczki, który przyspiesza gojenie.
Leczenie Zespółu popunkcyjny
Przeważnie ten rodzaj dolegliwości nie wymaga leczenia, ponieważ objawy zespołu popunkcyjnego zwykle ustępują po kilku dniach, od pojawienia się. Zazwyczaj zaleca się choremu, aby pozostawał w pozycji horyzontalnej i uzupełnia się dożylnie utraconą objętość płynu mózgowo-rdzeniowego.
W sytuacji, gdy objawy utrzymują się przez dłuższy czas, to wtedy powinno się zastosować leki zwężające naczynia mózgowe, zewnątrzoponowe iniekcje krwi chorego, leki przeciwbólowe, leki przeciwwymiotne oraz leki uspokajające.
Powrót do listy