Przy tej chorobie zator powoduje niedrożność pnia płucnego albo jego odgałęzień co jest odpowiedzialne za nagłe zwiększenie oporu w naczyniach płucnych.
Dochodzi do przeciążenia prawej komory serca, czego konsekwencją może być prawokomorowa niewydolność serca. W przypadku gdy w krążeniu płucnym nie ma wystarczającej ilości mechanizmów wyrównawczych, może dojść do zawału płuca. Większość przypadków zakrzepów, bo niemal 90%, wywodzi się z obszaru, z którego krew zbierana jest przez żyłę główną (około 60% z żył uda), pozostałe z układu żylnego miednicy. Osoby starsze oraz unieruchomione są bardziej narażone na wystąpienie zakrzepicy, oraz oderwania się materiału zatorowego.
Do objawów tego schorzenia zalicza się:
- duszność i szybki, płytki oddech
- sinica
- szybkie bicie serca
- ból w klatce piersiowej
- kaszel
- krwioplucie
- pocenie się, uczucie lęku
- nagła utrata przytomności
Większe ryzyko pojawienia się zatorowości płucnej dotyczy:
- osoby cierpiącej na zakrzepowe zapalenie żył, z żylakami kończyn dolnych długotrwale unieruchomione w łóżku z powodu innych chorób
- osoby unieruchomione w łóżku w następstwie operacjach ortopedycznych, przede wszystkim stawu kolanowego i biodrowego
- osoby unieruchomione w łóżku po dużych operacjach w obrębie jamy brzusznej lub po operacji założenia by-passów i po transplantacjach
- osoby cierpiące na nowotwory, w szczególności kobiety z nowotworem narządu rodnego
- kobiety po porodzie
- kobiety stosujące antykoncepcję doustną
- osoby z nadwagą
- osoby starsze
- osoby genetycznie predysponowane do zwiększonej krzepliwości krwi
- osoby z niewydolnością krążenia
Powrót do listy