Rtęć jest metalem, który posiada bardzo szkodliwe działanie na organizm człowieka. Dzieje się tak dlatego, że utrudnia naszemu ciału wytwarzanie glutationu - który jest najważniejszym enzymem oczyszczającym organizm z trucizn.
Rtęć jest najniebezpieczniejsza dla ośrodkowego układu nerwowego. Jej szkodliwe działanie jest bardzo trwałe, ponieważ związki rtęci łącza się z enzymami. Rtęć negatywnie wpływa także na błonę komórkową, blokując jej przepuszczalność.
Diagnozowanie zatrucia rtęcią
Zdiagnozowanie takiego zatrucia jest bardzo trudne. Zaraz po wprowadzeniu do organizmu rtęć organiczna przekształca się w formę nieorganiczną i odkłada się w tkankach. W takich przypadkach badanie jej poziomu we krwi i moczu nie jest skuteczne. Wtedy jedynymi dostępnymi metodami diagnozowania pozostają:
- próbne cykle chelatacji i obserwowanie reakcji organizmu,
- badanie poziomu pierwiastków we włosie,
- badanie poziomu uroporfiryny i koproporfiryny w moczu.
Objawy zatrucia rtęcią
Przy doustnych zatruciach nieorganicznymi związkami rtęci po upływie kilkunastu minut występują:
- silne wymioty (większą lub mniejszą domieszką krwi),
- pieczenie w jamie ustnej i przełyku,
- ślinotok,
- bóle brzucha,
- obfite i krwawe biegunki,
- odwodnienie,
- wstrząs i niewydolność krążenia lub obrzęk głośni (mogą być przyczyną zgonu w pierwszych 24 godzinach),
- objawy są związane z uszkodzeniem nerek
- zmiany wrzodziejące i martwicze w jamie ustnej
Gdy dojdzie do ostrego zatrucia to objawami takie stanu są:
- stany pobudzenia,
- bóle głowy,
- drżenia mięśniowe,
- zaburzenia koordynacji ruchów,
- trudności połykania,
- zamazana mowa,
- drgawki,
- śpiączka.
Leczenie zatrucia rtęcią
W celu udzielenie pomocy osobie, w przypadku której doszło do zatrucia rtęcią, należy:
- podać jej jak najszybciej do wypicia mleko z białkiem kurzym,
- wywołać wymioty,
- przewieźć do szpitala.
W przypadku zatruć organicznych związkami rtęci należy:
- wywołać wymioty,
- zastosować sól glauberską.
Jako odtrutka w zatruciu rtęcią metaliczną oraz solami rtęci stosowany jest BAL, czyli dimerkaptopropanol, podawany wyłącznie domięśniowo. Należy pamiętać, że konieczne jest natychmiastowe przewiezienie pacjenta do szpitala.
Powrót do listy