Do zatruć metalami i metaloidami dochodzi bardzo rzadko. Mimo wszystko cechuje je ciężki przebieg oraz wysoka śmiertelność. Do zatruć wziewnych często dochodzi wskutek narażenia zawodowego. Spotykane są także zatrucia samobójcze, czy nawet zbrodnicze.
Zatrucie rtęcią
Rtęć metaliczna nie zawiera toksyn. Zaraz po wypiciu takiej rtęci, którą znaleźć można np. w termometrze, dana osoba powinna zażyć środek przeczyszczający, by możliwie jak najszybciej usunąć ją z przewodu pokarmowego.
Opary uwalniane z rtęci są toksyczne i mogą powodować przewlekłe zatrucie. Związki nieorganiczne rtęci, które są dobrze rozpuszczalne w wodzie, powodują objawy ciężkiego krwotocznego nieżytu przewodu pokarmowego oraz niewydolność nerek. Nasienne zaprawy rtęciowe, w których skład wchodzą organiczne związki rtęci, są najbardziej toksyczne, ponieważ mogą powodować nieodwracalne uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.
Zatrucie chromem
Chrom stanowi jeden ze składników wykorzystywanych do produkcji barwników i farb oraz w garbarstwie i analityce. Zatrucie nim powoduje objawy krwotocznego nieżytu żołądkowo – jelitowego, a następnie uszkodzenie nerek i wątroby.
Zatrucie związkami ołowiu
Ołów jest bardzo toksycznym metalem. Jest powszechnie stosowany w przemyśle. Wywołuje ciągłe zanieczyszczenia środowiska oraz niejednokrotnie przewlekłe zatrucia u ludzi.
Jednorazowe przyjęcie sporej ilości związków ołowiu może powodować ostre zatrucie. Pierwsze jego stadium charakteryzuje się objawami żołądkowo – jelitowymi. Później dochodzi do tego ostra encefalopatia, czyli objawy z ośrodkowego układu nerwowego. Skutkiem zatrucia może być uszkodzenie nerek oraz wątroby. Anemia jest typowa dla przewlekłych zatruć ołowiem.
Najbardziej toksyczny jest czteroetylek ołowiu, który dodaje się do benzyny. Nieodwracalnie uszkadza on ośrodkowy układ nerwowy. Nawet kilka mililitrów tego związku może powodować zgon.
Zatrucie arszenikiem
Arszenik to biały, bezzapachowy, nierozpuszczalny w wodzie proszek. Wykorzystywany jest jako składnik barwników, pestycydów oraz w stomatologii jako środek do niszczenia miazgi zęba. Do najczęstszych objawów zatrucia arszenikiem zalicza się nudności, wymioty, bóle brzucha, silna biegunka skutkująca odwodnieniem i w konsekwencji prowadząca do wstrząsu. Później uszkodzeniu ulegają nerki i wątroba, mogą rozwinąć się objawy zapalenia wielonerwowego.
Pierwsza pomoc przy zatruciu takimi metalami polega przede wszystkim na wymuszeniu wymiotów oraz podaniu do picia białka jaj kurzych lub mleka. Jeżeli skażona zostanie skóra, należy obficie obmyć ją wodą. Niezbędne jest wezwanie lekarza.
Powrót do listy