Zaśniad groniasty to forma ciążowej choroby trofoblastycznej. Za jej powstawanie odpowiedzialny jest rozwój nieprawidłowych komórek w rejonie łożyska, czego skutkiem są zaburzenia chromosomalne.
Istnieją trzy rodzaje tego schorzenia. Pierwszy z nich to zaśniad groniasty całkowity, którego cechuje powstawanie zmian we wszystkich kosmkach łożyskowych. Charakterystyczne dla niego jest także powiększenie groniastych mas kosmków łożyskowych. Ich średnica wynosić może nawet do 2 centymetrów. Pojawiają się zmiany obrzękowe wraz z przestrzeniami wypełnionymi płynem.
Przy takim zaśniadzie nie występują tkanki płodu ani worek owodniowy. Przeważnie przechodzi w trwałą chorobę trofoblastyczną. Najbardziej uchwytnym objawem są krwawienia i powiększona macica. Występuje także podniesiony poziom hormonu gonadotropiny kosmówkowej (hCG).
Drugi typ stanowi częściowy zaśniad groniasty. Charakteryzuje się mniejszymi rozmiarami łożyska, tkanki są zarówno prawidłowe, jak i zmienione chorobą. Nie pojawiają się aż tak duże obrzęki, a kosmki łożyskowe mają nieregularne obrysy.
Trzeci typ to zaśniad groniasty niszczący posiadający charaktery zaśniadu całkowitego. Kosmki łożyskowe zlokalizowane są poza macicą – w naczyniach krwionośnych, płucach pochwie, a także i w samej macicy. Każdy tym zaśniadów pojawia się przeważnie około 12 tygodnia ciąży.
Diagnoza oparta jest o wskaźnik gonadotropiny kosmówkowej, ale czasami stosuje się także badanie macicy, by wykryć jej powiększenie. W zebranym wywiadzie od pacjentki musi pojawić się krwawienie z pochwy. Dodatkowo wykonuje się także badanie USG przez pochwę, w którym stwierdza się powiększenie macicy, tzw. zamieć śnieżną oraz torbiele.
Leczenie zaśniadu to głównie usunięcie nieprawidłowych tkanek z organizmu przez odsysanie przez szyjkę macicy. Po takim zabiegu pacjentka musi być monitorowana przez przynajmniej najbliższe dwa lata: przez badania USG pochwy, podbrzusza oraz RTG klatki piersiowej.
W przypadku gdy hormon hCG nie chce zmniejszyć swojej wartości zaleca się stosowanie antykoncepcji hormonalnej do roku czasu.
Jeśli płód jest obecny w trakcie zaśniadu, to konsekwencją tego przeważnie jest poronienie, ponieważ płody są poliploidalne. Przeważnie ten rodzaj schorzenia dzieli się na trzy kategorie: począwszy od zaśniadu łagodnego, którego cechuje spokojny przebieg i charakter, po zaśniad złośliwy, który wykazuje duże prawdopodobieństwo powstania nowotworu. 20% przypadków pacjentek doznaje powikłania z wysokimi zmianami surowiczych markerów.
Zaśniad częściowy charakteryzuje się dużą szansą na wyleczenie przez łyżeczkowanie oraz późniejsze możliwości urodzenia dziecka. Każdy z typów zaśniadu może zagrażać życiu, dlatego należy jak najszybciej rozpocząć leczenie. Po zaśniadzie nie można zachodzić w ciążę przez rok.
Powrót do listy