Zapalenie gruczołu łzowego powstaje samoistnie i przeważnie ta rzadka dolegliwość towarzyszy chorobom zakaźnym lub jest ich powikłaniem. Grupą szczególnego ryzyka są dzieci. To właśnie w dzieciństwie przechodzimy większość chorób zakaźnych, takich jak świnka, ospa, odra, półpasiec, płonica.
Za powstawanie tej dolegliwości może być odpowiedzialne nagminne zapalenie przyusznic. W przypadku młodych osób zapalenie gruczołu łzowego zazwyczaj występuje przy chorobach rozrostowych układu limfatycznego jak np. białaczka. U dorosłych zachorowanie na to schorzenie przypada na czas przechodzenia zapalenia worka spojówkowego. Czasami występowanie może być powodowane przez zakażenia bakteryjne, za które odpowiada gronkowiec złocisty. Choroba nie pojawia się, dlatego, że nie dbamy o swój wzrok, jest od nas niezależna. Mamy jednak wpływ na jej leczenie i późniejsze konsekwencje.
Rozpoznanie zapalenia gruczołu łzowego
Ta choroba daje dosyć specyficzne objawy, przez co bardzo łatwo ją rozpoznać. Zalicza się do nich przede wszystkim uciążliwy, jednostronny ból w miejscu, gdzie narząd się znajduje. Powieka przybiera dziwny kształt, staje się zaczerwieniona i bardzo wrażliwa na wszelki dotyk. Może pojawić się także jej obrzęk i rumień.
Z oka wylewa się strumień łez i różnych innych wydzielin. Niektórym pacjentom doskwiera gorączka i powiększenie węzłów chłonnych. W momencie zauważenia u siebie takich symptomów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, bowiem skutkiem nieleczonej infekcji może być utrata wzroku lub jego uszkodzenie. Wizyty u lekarza nie należy się obawiać. Diagnozę może wykonać każdy okulista.
Standardowe badanie nie wykracza poza oględziny oka i miejsca objętego stanem zapalnym. By potwierdzić chorobę, przeprowadza się badanie palpacyjne. Na jego podstawie lekarz może stwierdzić, czy faktycznie problemem jest stan zapalny, czy może winą za zły stan naszego oka obarczony jest inny czynnik np. nowotwór. Często lekarz bada także śliniankę przyuszną, by potwierdzić ewentualne działanie zmian wtórnych.
Gdy istnieje podejrzenie wystąpienia guza, przeprowadza się tomografię komputerową. Przeważnie taką decyzję, lekarz podejmuje, gdy pacjent uskarża się na problemy z poruszaniem okiem lub gdy występuje u niego wytrzeszcz. Dzięki temu lekarz ma pełen obraz sytuacji i ma możliwość wykluczenia możliwości zajęcia oczodołu przez guza lub proces zapalny tkanki miękkiej. Gdy pacjent ma gorączkę, przeprowadza się badania morfologiczne.
Jak wyleczyć to schorzenie?
Przede wszystkim należy udać się do okulisty. Po oględzinach dobierze on odpowiednie leczenie do stanu zaawansowania choroby. Gdy mowa o lekkim lub średnim przebiegu to w takich przypadkach wystarczy zastosować antybiotyki. Niekiedy leczenie jest wspierane zimnymi okładami opuchniętych miejsc. Jeżeli doskwiera nam uciążliwy ból, który niemożliwa normalne funkcjonowanie, zastosować można leki przeciwbólowe, w celu jego uśmierzenia. W trakcie kuracji należy zgłaszać się na wizyty kontrolne, nawet codziennie, by nie dopuścić do przeniesienia infekcji na tkanki oczodołu. Umożliwi to monitorowanie postępów leczenia.
W przypadku słabych lub zbyt powolnych rezultatów lekarz ma możliwość zwiększenia dawki leku, lub przepisania innego, bardziej skutecznego antybiotyku. W sytuacji, gdy zapalenie gruczołu wzrokowego towarzyszy chorobom takim jak (świnka, grypa, odra), objawy znikną wraz z wyleczeniem choroby podstawowej. Osoby cierpiące na ostre zapalenie gruczołu łzowego kierowane są do szpitala. Tam, pod czujnym okiem lekarzy, podawane są im dożylnie antybiotyki o szerokim sposobie działania. Ważne jest, by choroba została wyleczona do końca. Nawet po zakończeniu leczenia należy zgłaszać się do okulisty, w celu sprawdzania stanu zdrowia narządów wzroku.
Powrót do listy