45 795 opinii o lekach, suplementach i kosmetykach
37 010 produktów w 209 kategoriach

Zakażenie wirusem opryszczki zwykłej

Opryszczka jest wirusem bardzo często atakującym człowieka. Pierwsze zakażenia występują już w wieku dziecięcym i na chwilę obecną zarażonych nim jest niemal 80% populacji. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że jest jego nosicielami. Ma to związek, z tym że wirus może przybierać postać utajoną i nie dawać o sobie znać przez wiele lat. Reaktywacja następuje pod wpływem różnych czynników.

Popularny herperwirus

Opryszczka zwykła określana mianem pospolitej, zimnem, skwarką lub febrą to choroba zakaźna, za której powstawanie odpowiedzialne są wirusy HSV1 i HSV2. Należy do herperwirusów (łac. Herpes simplex virus).
Ciekawy jest fakt, że przypadki zachorowań odnotowywane były już w czasach Hipokratesa.
Szacuje się, że zdecydowana większość populacji jest nią zarażona, ale nie wszyscy chorują na opryszczkę.

Bardzo często zakażenie nie daje żadnych objawów. Przez dokładne badania, odkryto jej zróżnicowane właściwości.
Typ HSV1, który przyczynia się do powstawania opryszczki wargowej, infekcji błony śluzowej jamy ustnej i dziąseł lubi bardzo często nawracać. Jego objawy to początkowy świąd i zaczerwienienie. W fazie infekcji tworzą się pojedyncze lub mnogie pęcherzyki, które są wypełnione płynem surowiczym i namnożonymi wirusami zdolnymi do dalszego zakażenia. Po 6-10 dniach pękają, a na ich miejscu powstają bolesne nadżerki, które goją się pod strupkami. Po około dwóch tygodniach objawy skórne ustępują całkowicie.

Wirus HSV2 jest odpowiedzialny za powstawanie zmian w rejonie narządów płciowych. Ten rodzaj opryszczki stanowi jedną z najczęstszych chorób przenoszonych droga płciową.

Najniebezpieczniejsze powikłania

Wirus opryszczki może przyczyniać się do powstawania wielu innych chorób takich jak np. opryszczkowe zapalenie spojówek i rogówek, opryszczkowe zapalenie skóry i błon śluzowych w okolicy narządów moczowo-płciowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. U osób z niską odpornością przebieg takiego zakażenia jest bardzo ciężki. Szczególne zagrożenie stwarza przeniesienie wirusa do oka. Zapalenie może doprowadzić do zmętnienia rogówki i utraty wzroku.

Kiedy dochodzi do zakażenia wirusem opryszczki?

Do pierwszego zarażenia wirusem opryszczki dochodzi przeważnie już we wczesnym dzieciństwie (w okresie do dwóch lat od chwili narodzin), a nawet podczas porodu (zakażenie okołoporodowe, z matki na płód lub na noworodka). Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową lub następstwie bezpośredniego kontaktu z chorymi osobami i nosicielami wirusa.

Ze względu na jego obecność w ślinie, wystarczy pocałunek z osobą, u której pojawiły się pęcherzyki na wardze, a nawet napicie się herbaty z używanego przez nią kubka. Do organizmu mogą się też dostać przez uszkodzoną skórę. Atakują również węzły chłonne, powodując ich powiększenie i ból.

Wirus opryszczki przedostaje się do komórek nerwowych, gdzie pozostaję w ukryciu. Umiejscawia się w zakończeniach nerwowych i wyczekuje okazji do ujawnienia się. Wirus pozostający w stanie utajonym nie daje żadnych objawów, aż do chwili uaktywnienia pod wpływem różnych czynników.

Zakażenie wirusem typu HSV2 ma miejsce przeważnie przy kontaktach seksualnych z osobą zainfekowaną, rzadziej w czasie porodu. Zdarza się, że objawy nie są widoczne, dlatego partner zarażający, niekoniecznie wie, że jest nosicielem tego typu wirusa.

Kiedy wirus opryszczki jest najbardziej aktywny?

Wirus opryszczki bardzo często uaktywnia się, gdy odporność organizmu jest na niskim poziomie. Do takich stanów zalicza się przeziębienie, grypę, obniżoną odporność, zmęczenie, niedożywienie, stres, uszkodzenie naskórka (skaleczenie, popękane wargi), czy silne nasłonecznienie.

Pozostaje w organizmie zarażonego człowieka już przez całe życie. Przy pierwotnej infekcji objawy mogą być zupełnie niezauważalne i nieświadomie można ją przenosić na inne osoby.

Postępowanie

W tym przypadku istotne jest wdrożenie leczenia we wczesnym stadium choroby.
W lżejszych przypadkach stosuje się miejscowe podawanie cynkowych past przeciwzapalnych, które nie tylko odkażają zmiany, ale także osuszają je. Dodatkowo bezpośrednio na skórę aplikuje się maści, zawierające acyklowir, które zwalczają aktywnego wirusa. Poza tym stosuje się także wirusobójczy i przeciwzapalny denotivir, w postaci maści lub opatrunku okluzyjnego. Nie należy łączyć maści z antybiotykami, ponieważ te wydłużają leczenie, objawy stają się wtedy bardziej rozległe i pozostawiają po sobie przebarwienia.

W trakcie leczenia opryszczki należy bezwzględnie przestrzegać zasad higieny. Po dotknięciu pęcherzyków lub nałożeniu maści zawsze myj ręce, by uniknąć przenoszenia na palcach zarażonej wydzieliny w inne okolice ciała. Szczególną ostrożność powinno się zachować przy demakijażu oczu. Na wszelki wypadek wstrzymajmy się z zakładaniem szkieł kontaktowych.

Niewskazane jest rozdrapywanie pęcherzyków i strupów, ponieważ skutkiem tego może być rozprzestrzenie się zakażenia. Należy używać osobnego ręcznika do twarzy, a potem go wygotować. Mycie (a nawet wyparzenie) przedmiotów codziennego użytku w gorącej wodzie jest także dobrym sposobem zapobiegawczym. Dieta powinna zabierać potrawy bogate w witaminę C oraz cynk.

Trzeba pamiętać, że nie ma całkowitej możliwości wyleczenia opryszczki. Stosowanie preparatów zmniejsza jedynie objawy i częstotliwość uaktywnienia się wirusa oraz zabezpiecza przed możliwymi powikłaniami.


opryszczka choroby skóry leczenie opryszczki przyczyny opryszczki przyczyny zakażenia opryszczką
Powrót do listy
ZnamLek.pl to baza rzetelnych opinii o lekach 45 795 opinii o lekach, suplementach i kosmetykach 37 010 produktów w 209 kategoriach