Rotawirusy to wirusy, które stanowią najczęstszy czynnik występowania biegunek u niemowląt i dzieci. Przenoszone są drogą fekalno-oralną, a także kropelkową. Do zakażeń najczęściej dochodzi w okresie jesionno-zimowym. Ryzyko zakażenia jest bardzo duże.
Rotawirusy to patogeny odpowiedzialne za biegunki (głównie wśród dzieci i niemowląt). Istnieje ich 5 rodzajów - od A do E, trzy pierwsze grupy, czyli A, B, C stanowią zagrożenie dla człowieka. Istotny jest fakt, że organizm, który był już zakażony konkretnym rodzajem rotawirusa, wytwarza przeciwciała uniemożliwiające ponowne zakażenie tym samym szczepem. Mimo wszystko ciągle można się zarazić innym szczepem, ale w takim przypadku przebieg choroby jest znacznie łagodniejszy lub całkowicie bezobjawowy, co nie znaczy, że taka osoba nie może zarazić innych.
Przyczyny rotawirusów
Zakażenie odbywa się drogą feralno-oralną oraz kropelkową, co sugeruje, że w następstwie kontaktu z wydalinami osób chorych, poprzez bezpośredni kontakt z osobą zarażoną (kichanie, kaszel), oraz poprzez kontakt z zanieczyszczoną powierzchnią. Istotne jest także to, że zakażony wydala ze stolcem cząsteczki wirusa już dwa dni przed wystąpieniem pierwszych objawów i stan taki może się utrzymywać nawet do 30 dni po ustąpieniu choroby. W tym czasie rodzina i bliscy są najbardziej narażeni na zakażenie.
Przy tym rodzaju zakażenia bardzo ważne jest odpowiednie dbanie o higienę, ponieważ jego rozprzestrzenianiu sprzyjają brudne ręce, które nie zostały dokładnie umyte po wyjściu z toalety, a także spożywanie pokarmów, mających wcześniejszy kontakt z osobą chorą (niepoddanych obróbce termicznej).
Gdy wirus dostanie się do jamy ustnej, natychmiast przemieszcza się do komórek jelita cienkiego, gdzie namnaża się i niszczy nabłonek jelita. Uszkodzone komórki przestają prawidłowo regulować procesy wchłaniania i wydzielania wody oraz jonów z przewodu pokarmowego, co staje się przyczyną biegunki.
Leczenie rotawirusów
Gdy zakażenie ma postać łagodną to w takim przypadku jego leczenie polega przede wszystkim na niedopuszczeniu do odwodnienia się organizmu. W tym celu należy pić odpowiednią ilość płynów (woda mineralna, słaba herbata, rumianek, napar z kopru) - osoba zakażona powinna dziennie przyjąć - szklanki płynu na jeden kilogram masy ciała. Płyny powinny być podawane choremu często, ale w niewielkich ilościach. Wskazane jest także, by płyny nie były ciepłe lub gorące, gdyż mogą wywołać mdłości. Nie bez znaczenia jest także dieta. Powinno się ograniczyć spożywanie tłustych i ciężkostrawnych potraw. W czasie choroby apetyt zakażonego jest dużo mniejszy, dlatego nie należy zmuszać do jedzenia.
W sytuacji, w której chory jest apatyczny, osowiały i nie chce pić, należy możliwie jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Z wizytą nie należy zwlekać, ponieważ w przypadku silnych biegunek i wymiotów, bardzo szybko dochodzi do odwodnienia. Gdy do tego dojdzie, należy zastosować nawodnienie dożylne w szpitalu.
W profilaktyce tego schorzenia stosuje się szczepienia ochronne. Wykonuje się je w okresie od 6. do 16. tygodnia życia.
Powrót do listy