Łysienie (alopecja) polega na nadmiernym lub nieprawidłowym wypadaniu włosów, na które cierpią zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Mimo wszystko ten rodzaj schorzenia przeważnie dotyczy mężczyzn, ponieważ za łysienie odpowiadają m.in. androgeny, czyli męskie hormony płciowe, a dokładniej ich pochodna - dihydrotestosteron (DHT).
U mężczyzn łysienie przeważnie występuje miejscowo i rozpoczyna się od obszaru czoła, by później stopniowo przesuwać się w kierunku tyłu głowy. Mieszki włosów ulegają skurczeniu, a włosy stają się coraz cieńsze i delikatne. Łysienie androgeniczne uzależnione jest od genów. Pierwsze objawy wystąpić mogą już po 20-tym roku życia. Kolejny nawrót rozpoczyna się około czterdziestki, proces postępującego łysienia trwa wtedy do 4 lat. Jeśli chory nie wyłysieje, wtedy do końca to prawdopodobnie stanie się to w później starości.
W przypadku kobiet łysienie dotyczy całej powierzchni skóry głowy. W początkowej fazie następuje więc ogólne przerzedzenie włosów. Hormon DHT zatrzymuje powoli mechanizm formowania się komórek włosa, cebulki kurczą się i dochodzi w ostateczności nieodwracalnego wyłysienia.
Łysienie telogenowe ma miejsce przeważnie po przebyciu bardzo stresującego wydarzenia. Zalicza się do tego np. gwałt czy śmierć kogoś bliskiego. Potrafią i mogą one powodować zbyt wczesne uśpienie mieszków włosów, co po około trzech miesiącach taki stan przejawia się łysieniem.
Gdy mowa o łysieniu mechanicznym to wynika ono z nadmiernego obciążania i naciągania włosów.
Kolejną przyczyną może być zatrucie się substancjami trującymi, które jeśli nie spowoduje śmierci, to może doprowadzić do odwracalnego wyłysienia. Do takich substancji zalicza się arszenik albo metale ciężkie, ale także silnie działające leki, np. takie, które podaje się przy zawałach serca.
Upośledzenie ogólnego stanu zdrowia to także czynnik przejściowego rozlanego wypadania włosów na głowie. Dotyczy to tyfusu, szkarlatyny, grypy czy kiły. Zatrucie talem powoduje przejściowe wypadnięcie włosów na całym ciele. Z leków zmiany takie mogą powodować cytostatyki, witamina A i jej pochodne, heparyna i heparynoidy.
W przypadku zakażenia grzybiczego owłosionej skóry głowy konsekwencją będzie ogniowe wypadanie włosów. Gdy dojdzie do silnego odczynu zapalnego. zmianę określa się jako kerion. Włosy przeważnie dobrze odrastają, ale rozległy stan zapalny może prowadzić do stałego bliznowacenia. Łysienie z pociągania następuje w wyniku powtarzanego napinania włosów w pewnych stylach uczesania w krajach afrokaraibskich i azjatyckich.
Za łysienie bliznowaciejące niekiedy odpowiedzialna może być zapalna choroba skóry, np. liszaj płaski lub toczeń rumieniowaty: tarczkowaty i twardzina skóry albo uraz, oparzenie, czy napromieniowanie.
Trichotilomania z kolei to ograniczone ubytki w owłosieniu głowy spowodowane nieświadomym nawykiem pociągania pasma włosów np. w trakcie nauki, oglądania telewizji itp.
Powrót do listy