Układ immunologiczny określany także mianem układu odpornościowego wiąże różne morfologicznie narządy komórkowe i struktury subkomórkowe. Odpowiada on przede wszystkim za stałą gotowość do ochrony i walki z antygenami, które na wiele sposobów docierają do organizmu człowieka. Antygen stanowi każdy element, precyzyjnie zidentyfikowany dla układu odpornościowego jako substancja obca. Działa to na tej zasadzie, że układ immunologiczny rozpoznaje ciało obce, reaguje i zapamiętuje.
W układzie immunologicznym czasami dochodzi do pewnych anomalii, które są częste i odporne na leczenie. Zalicza się do nich między innymi stany zapalne zatok, przewlekłe zapalanie uszu i przyzębia czy nawracające zakażenia dróg oddechowych.
Wtórne niedobory odporności najczęściej pojawiają się w chorobach typu: cukrzyca, anemia sierpowata, różyczka, białaczka, wietrzna ospa i różnymi zakażeniami bakteryjnymi.
Za wtórny niedobór odporności odpowiedzialne może być niedożywienie, zabiegi chirurgiczne, oparzenia czy przeszczepy narządów i podawanie leków immunosupresyjnych.
Kolejne przyczyny to np. choroby układu krwiotwórczego, a także choroby autoimmunologicznych. Może być on również sprowokowany przez wirusa HIV.
AIDS, czyli choroba, za której wywołanie odpowiedzialny jest wirus HIV jest również określana jako “zespół nabytego upośledzenia odporności”. Wirus HIV niszczy limfocyty pomocnicze, które dokonują zniszczenia odporności organizmu. Osłabiona odporność sprawia, że częściej występują oporne na leczenie infekcje i wspomagają zakażenia oportunistyczne.
Wtórne niedobory odporności są nabyte i bardzo często wywołane przez zaburzenia jatrogenne. Stosowanie różnych leków immunosupresyjnych, przeciwnowotworowych czy niektórych antybiotyków dodatkowo obniża odporność organizmu.
Powrót do listy