Wstrząs kardiogenny jest stanem, którym bezpośrednio zagraża życiu pacjenta. W trakcie wstrząsu kardiogennego (pochodzenia sercowego) dochodzi do niewydolności mięśnia sercowego, która spowodowana jest upośledzeniem funkcji wyrzutowej serca. Skutkiem wstrząsu kardiogennego jest to, że tkanki organizmu nie są odpowiednio ukrwione i zwiększa się ich zapotrzebowanie na tlen i inne substancje odżywcze.
Za wstrząs kardiogenny głównie odpowiada:
- Zawał serca
- Kardiomiopatia rozszerzeniowa
- Wstrząs septyczny
- Niewydolność serca
- Urazowe obrażenie serca
- Odrzucenie przeszczepu serca
- Zator płucny
- Zwężenie zastawki aorty
Za wstrząs kardiogenny najczęściej odpowiada ostry zawał serca i jego powikłania mechaniczne. Niedokrwienie i martwica mięśnia serca wywołana zakrzepem krwi na niestabilnej, pękniętej blaszce miażdżycowej w tętnicy wieńcowej. Niedokrwienie i martwica lewej komory powodują upośledzenie jej funkcji, czego skutkiem jest obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i pogarsza to przepływ przez pozostałe tętnice wieńcowe, co pogłębia niedokrwienie mięśnia serca.
W ciągu 30 dni umiera 40 - 60% pacjentów dotkniętych tym powikłaniem. U większości chorych objawy wstrząsu pojawiają się w ciągu 6 - 10 godzin od przyjęcia do szpitala. Wstrząs rozwija się, gdy około 40% mięśnia lewej komory jest objęte uszkodzeniem lub niedotlenieniem. Podstawowym celem w leczeniu jest przywrócenie krążenia w tętnicy odpowiedzialnej za zawał.
Leczenie wstrząsu kardiogennego jest trudne i obciążone ryzykiem popełnienia błędu. Można przedawkować leki i spowodować np. zwolnienie czynności serca, zmniejszającą pojemność minutową.
Najskuteczniejszą metodą leczenia istotnie zwiększającą szanse przeżycia chorego ze wstrząsem kardiogennym w przebiegu zawału serca jest możliwie jak najwcześniejsze przywrócenie drożności tętnicy, która przyczyniła się do powstania zawału.
Natychmiast po rozpoznaniu wstrząsu należy ustabilizować stan krążenia, uniemożliwiając tym samym powstanie nieodwracalnych uszkodzeń narządów obwodowych podczas transportu chorego do szpitala.
Powrót do listy