Wrodzona stopa końsko-szpotawa u noworodka to jedna z najczęstszych wad stóp. Częstość jej występowania wynosi 1/1500 urodzeń i cechuje się następującymi deformacjami: końskość (podeszwowe ustawienie stopy), szpotawość (ustawienie stopy w odwróceniu [supinatio]), przywiedzenie przodostopia, zazwyczaj nadmierne wydrążenie stopy.
Stopa końska pojawia się względnie często u osób obłożnie chorych, kiedy stopy są ułożone niewłaściwie. W łóżku stopa automatycznie przyjmuje ustawienie końskie. Im cięższa jest kołdra, tym powstaje większe zagrożenie wytworzenia się stopy końskiej. Usztywnienie powstaje bardzo szybko i jest trudne do odwrócenia.
Objawy
- końskie - zgięcie stopy w stronę podeszwy,
- szpotawe - uniesienie przyśrodkowego brzegu stopy i zwrócenie jej przedniej części ku stopie drugiej,
- przywiedzenia przodostopia,
- zwiększenia wydrążenia stopy,
- rotacja kostki bocznej i przyśrodkowej względem kości piszczelowej.
Przyczyny:
- przyczyny zaburzenia równowagi mięśniowej do tej pory są nieznane
- w życiu pozapłodowym stopa końsko-szpotawa rozwija się najczęściej w wyniku: urazów, zapaleń, niedowładów wiotkich lub spastycznych
Profilaktyka
U osoby leżącej przez dłuższy czas należy podeprzeć kołdrę tak, by nie spoczywała na stopach. Dodatkowo powinno się stopy ustawić pod kątem prostym, podpierając je na przykład deską, pięty zaś powinny być skierowane do dołu. Przy konstruowaniu odpowiedniego podparcia stóp należy skorzystać z rad instruktora gimnastyki leczniczej.
Powrót do listy