We wrodzonej niedrożności przełyku górny odcinek jest ślepo zakończony na wysokości górnego śródpiersia, a dolny przetoką łączy się z tchawicą. Przeważnie odległość między tymi odcinkami przełyku jest nadmierna, przez co powoduje trudności w wykonaniu zespolenia lub całkowicie je uniemożliwia.
Taki rodzaj wady jest odpowiedzialny za gromadzenie się śliny w górnym odcinku przełyku oraz w jamie ustnej skąd jest później zasysana do dróg oddechowych. Wynikiem tego dochodzi do zalania przez nią pęcherzyków płucnych i powstaje zapalenie płuc. Co więcej, sok żołądkowy jest zarzucany do płuc poprzez przetokę przełykowo – tchawiczą uszkadzając nabłonek pęcherzyków płucnych. Skutkiem tego z kolei jest pogorszenie wymiany gazowej i nasilenie niewydolności oddechowej. U noworodków, u których rozpoczęto już karmienie, do dróg oddechowych dostaje się także pokarm, znacznie pogarszając rokowanie.
Wrodzona niedrożność przełyku objawia się najpierw sporą ilością pienistej wydzieliny w jamie ustnej. Później pojawia się także duszność i sinica, a podawany pokarm wylewa się z ust. Po zauważeniu pienistej śliny z ust dziecka należy natychmiast przerwać karmienie i niezwłocznie udać się do specjalisty.
W celu rozpoznania takiej wady należy wykonać badanie radiologiczne z kontrastującym cewnikiem. Uwidacznia ono zwijanie się cewnika w górnym odcinku przełyku. Diagnoza choroby przed pojawieniem się pierwszych dolegliwości może zostać ustalona jedynie, gdy podczas rutynowego odśluzowania noworodka lekarz próbuje wprowadzić do żołądka sondę. Jeżeli występuje zarośnięcie przełyku, jest to niemożliwe do wykonania.
Leczenie oparte jest przede wszystkim na założeniu sondy do górnego odcinka przełyku oraz odsysaniu jego zawartości co około 10 minut. Pacjentowi podaje się antybiotyki, kroplówki oraz tlen. Najlepsze efekty uzyskuje się jedynie dzięki leczeniu operacyjnemu, daje ono dobre wyniki w około 90% przypadków. U niektórych dzieci po operacji może wystąpić zwężenie w miejscu zespolenia obu końców przełyku. Często pojawia się także refluks żołądkowo – przełykowy.
Powrót do listy