Wąglik

Wąglik stanowi bardzo zaraźliwą chorobę zwierząt głównie przeżuwaczy, która przenoszona jest na ludzi przez kontakt ze zwierzętami lub produktami pochodzenia zwierzęcego. Obecnie wąglik występuje głównie u zwierząt. W przypadku ludzi do jego pojawienia się dochodzi rzadko i występuje głównie w krajach, w których nie prowadzi się nadzoru weterynaryjnego nad zwierzętami domowymi.

Zakażenie odbywa się głównie przez bezpośredni kontakt przez skórę lub drogą pokarmową przez spożycie zakażonego mięsa. Niekiedy, w sprzyjających warunkach może dojść do zakażenia drogą oddechową.

Objawy:

W przypadku zakażenia przez skórę wąglik rozwija się jako:

Krosta złośliwa (pustula maligna) - Po okresie inkubacji trwającym około 7 dni w miejscu wtargnięcia laseczki wąglika pojawia się plamka przekształcająca się w grudkę a później w pęcherzyk, który wypełnia płyn surowiczy lub krwisty często z ciemnym punktem w środku. Kolejno dochodzi do powstania owrzodzenia, pokrytego czarnym strupem a skóra wokół niego staję się zaczerwieniona. Przy takich zmianach obecne mogą być zmiany ogólne w postaci stanów gorączkowych z dreszczami, bólem głowy i zapalenie okolicznych naczyń i węzłów chłonnych.
Obrzęk złośliwy (oedema malignum) - W niektórych przypadkach w przebiegu postaci skórnej zakażenia nie dochodzi do powstania czarnej krosty, z miany miejscowe występują w postaci znacznego obrzęku okolicznych tkanek. W tych przypadkach skóra przyjmuje charakterystyczną fioletową barwę.

W zakażeniach przez błony śluzowe drogą wziewną laseczki wąglika uwalniają się w węzłach chłonnych śródpiersia, gdzie tworzą się zmiany o charakterze martwiczym powodujące krwotoczne zapalenie śródpiersia, którego skutkiem może być zapalenie płuc. Postać płucna niekiedy rozwija się bez zajęcia węzłów chłonnych śródpiersia. W obu przypadkach choroba przebiega szybko, charakteryzuje się nagłym początkiem z wysoką gorączką, dreszczami, kaszlem, krwiopluciem, dusznością i sinicą.

Postać żołądkowo- jelitowa, do której dochodzi po spożyciu surowego, niedogotowanego mięsa zakażonych zwierząt obecni rozwija się bardzo rzadko. Po dostaniu się przetrwalników do błony śluzowej jelita oraz do węzłów chłonnych wydzielana przez laseczkę wąglika toksyna powoduje krwotoczną martwicę węzłów chłonnych. Choroba ma ciężki przebieg, rozpoczyna się wymiotami, bólami brzucha, do których w późniejszym okresie dołącza się biegunka ze śluzowo-krwistymi wypróżnieniami oraz wysoka gorączka z objawami ciężkiej toksemii.

Leczenie:

W trakcie leczenia choremu podaje się penicylinę w dawkach dostosowanych do postaci choroby. Niekiedy podaje się tetracykliny lub chloramfenikol.

W przypadkach, kiedy leczenie jest włączone zbyt późno, najczęściej z powodu mylnego rozpoznania, często dochodzi do zgonu pacjenta.