Statystycznie wady zgryzu występują u 65% osób, a 50% z nich nie musi być leczona. W pozostałych przypadkach defekt może wpływać na profil twarzy, powodując wypukłości lub wklęsłości. Rozróżnia się wady wrodzone oraz nabyte.
Jakie zmiany możemy zaobserwować?
Objawy przeważnie pojawiają się w wieku dziecięcym. Te, które najłatwiej dostrzec to stłoczone zęby, szpary między nimi, wysunięcie lub cofnięcie brody czy przesunięcie się górnej i dolnej szczęki względem siebie. Może je wywołać wiele czynników.
Przyczyny wady zgryzu
Nieprawidłowe układaniu główki niemowlaka w łóżeczku wpływa na położenie żuchwy i może być odpowiedzialne za jej deformację. Szkodzić mogą także smoczki o wydłużonym kształcie, gdyż nie wykształcają odruchu wysuwania żuchwy. Jednak korzystanie ze smoczków, gdy dziecko ukończy wiek 18 miesięcy, może wywoływać nieprawidłowości podczas powstawania mlecznych zębów, a gdy to będzie nieleczone to wpływać może także na zęby stałe. Najlepsze jest karmienie naturalne, gdyż pozytywnie wpływa na wykształcenie u dziecka narządu żucia.
Do wad zgryzu może też doprowadzić ssanie palca, wewnętrznej strony policzka, zbyt długie podawanie papkowatych posiłków lub próchnica, powodująca przedwczesną utratę zębów i ich przemieszczenie się w łuku. Nieco rzadziej zdarza się, że nieprawidłowe układanie języka lub uniemożliwienie oddychania przez nos przez rozmaite czynniki (skrzywienie przegrody, uczulenie błony śluzowej itd.) wywołuje deformację szczęki i zębów, ale i to jest możliwe.
W późniejszym okresie życia przyczyną wad zgryzu może być np. obgryzanie ołówków, paznokci, wtłoczenie zębów w wyniku upadku, zgrzytanie zębami podczas snu.
Leczenie wady zgryzu
Wczesne rozpoznanie i określenie rodzaju wady umożliwia skuteczne leczenie. W przypadku gdy zauważy się objawy, należy udać się z dzieckiem do ortodonty. Leczyć można już kilkulatki, wprowadzając odpowiednie ćwiczenia oraz stosowanie aparatów ruchomych lub nakładek.
W późniejszym wieku, gdy pojawiają się stałe zęby, wciąż jest to możliwe, a co więcej, do dwunastego roku życia refundowane. Po tym wieku stosuje się już w większości przypadków odpłatne aparaty stałe, mocowane na zębach i stopniowo dostosowywane do szczęki podczas kolejnych wizyt. Leczenie tego typu aparatem zwykle trwa kilkanaście miesięcy.
Powrót do listy