Trądzik torbielowaty stanowi bardzo poważną i ciężką w leczeniu odmianę trądziku. Do jego cech charakterystycznych zalicza się torbiele lub guzki zlokalizowane na skórze. Czasami pozostawia po sobie blizny, dlatego tak ważne jest rozpoczęcie odpowiedniego leczenia.
Przyczyny trądziku torbielowatego
Przyczyną powstawania trądziku torbielowatego tak jak ma to miejsce także przy innych odmianach trądziku, jest nadaktywność gruczołów łojowych i nadprodukcja sebum, co stwarza idealne warunki do rozwoju bakterii na skórze chorego. W sytuacji, gdy bakterie dostaną się w głąb skóry, powodują pęknięcia i rozwój pryszczy, czy w tym przypadku torbieli.
Trądzik torbielowaty doświadcza głównie chłopców w nastoletnim wieku, u dziewcząt ta odmiana zdarza się rzadziej. Choroba nie ma nic wspólnego z higieną, czy odżywianiem chorego. Za jedną z przyczyn, wskazuje się zwykle genetykę ? zostało udowodnione, że jeśli ktoś w rodzinie przechodził wcześniej trądzik torbielowaty, krewni mają większą szansę zachorować na tę chorobę.
Blizny a trądzik torbielowaty
Niestety, trądzik torbielowaty w wielu przypadkach pozostawia po sobie blizny oraz bruzdy w rejonie twarzy. Kiedy wyczujemy już torbiel lub guzek, najgorszą rzeczą, jaką możemy zrobić, to próbować go wyciskać. Skutkiem tego będzie tylko pogorszenie takiego stanu i przyczynić się to może do powstawania blizn. Dodatkowo rozprzestrzenimy bakterie po całej powierzchni skóry, której dotkniemy. Pomoc może przynieść jedynie agresywne leczenie.
Leczenie trądziku torbielowatego
Trądzik torbielowaty bardzo trudno leczyć a samo leczenie jest długotrwałe i na początku często nie daje efektów. By go wyleczyć, trzeba wykazać się konsekwencją i cierpliwością. Pierwszym krokiem w leczeniu, jest udanie się dodermatologa - specjalisty, który doradzi i pomoże wybrać odpowiednią terapię. Wśród najczęściej stosowanych terapii można znaleźć:
antybiotyki - podawane doustnie lub miejscowo, a ich celem jest rozprawienie się z bakteriami, powodującym powstawanie trądziku. Terapia antybiotykami trwa zwykle kilka miesięcy;
antyandrogeny - zmniejszają produkcje androgenów, które są odpowiedzialne za pobudzoną aktywność gruczołów łojowych. Są to leki hormonalne, najczęściej tabletki antykoncepcyjne;
retinoidy - podaje się je doustnie, lub stosuje miejscowo w celu zahamowania wzmożonej aktywności gruczołów łojowych, są pochodnymi witaminy A;
Poza samym leczeniem warto stosować oczyszczające żele antybakteryjne i delikatne kosmetyki do pielęgnacji twarzy.
Powrót do listy