Specyficznym objawem dla tej choroby jest świąd. Staje się on intensywniejszy w porze nocnej pod wpływem rozgrzania ciała w pościeli - skutkiem tego jest niespokojny sen oraz częste drapanie się.
Świerzb najczęściej umiejscawia się na palcach rąk, zgięciach i fałdach skóry, okolicach pępka i brodawek sutkowych u kobiet i okolicach narządów płciowych u mężczyzn oraz pośladkach. W przypadku dzieci charakterystyczne dla tego schorzenia jest zajęcie dłoni i podeszwy stóp - najczęściej obserwuje się pojedyncze czerwonawe grudki. W w/wym. miejscach dochodzi do powstania wysypki grudkowo - pęcherzykowej.
Następstwem drapania się jest powstawanie linijnych przeczosów oraz może dojść do wtórnego zakażenia bakteryjnego miejsc zajętych przez świerzb. U osób dbających o higienę objawy chorobowe mogą być trudno uchwytne.
Świerzb przenosi poprzez bezpośredni kontakt z zakażoną osobą (np. przy stosunku płciowym) lub - rzadziej - przez kontakt z jej bielizną pościelową, a także odzieżą. Pierwsze objawy pojawiają się od trzech do czterech tygodni po zakażeniu świerzbem. Wbrew szeroko rozpowszechnionym poglądom świerzb może pojawić się w „najlepszych rodzinach″ i w najlepszych warunkach higienicznych.
Powrót do listy