Stopą madurską określa się szczególnie groźną chorobę zakaźną skóry i tkanki podskórnej. Jej inna nazwa to grzybica madurska.
Zauważyć ją można w Afryce, pomiędzy Somalią a Senegalem, Pakistanie, Australii, Meksyku oraz innych krajach Ameryki Środkowej. W Europie jej przypadki odnotowuje się stosunkowo rzadko, lecz zagrożeni są nią osoby pracujące na roli. Co ciekawe trzykrotnie częściej atakuje ona mężczyzn.
Chorobę można podzielić na dwie części: eumycetoma i actinomycetoma. Za jej powstawanie odpowiadają różnego rodzaju organizmy, w sumie wyliczono ich aż 20 rodzajów i ponad 40 gatunków. W tym przypadku patogenami są promieniowce i grzyby prawdziwe. Do pierwszej grupy zaliczają się głównie Nocardia asteroides, Actinomadura madurae, Actinomadura pelletieri, Streptomyces somaliencis, Nocardia brasiliensis, Nocardia caviae. Wśród grzybów prawdziwych wyróżnimy Madurella mycetomatis, Madurella grisea, Pseudoallescheria boydii, Neotestudina rosati, Leptosphaeria senegaliencis.
Dokładnie określenie właściwego rodzaju organizmu, który zakaził jest bardzo istotne. Głównie ze względu na rozróżnienie różnorodności inwazyjności patogenu i różną reakcję na leczenie. Co więcej, warto wiedzieć, że rodzaj nie zawsze musi zależeć od miejsca, w którym zauważono chorobę. W wielu przypadkach tak jest, ale czasami może ona być rozprzestrzeniona za sprawą migracji ludności, która w dzisiejszych czasach jest czymś zupełnie naturalnym.
Odpowiednie rozpoznanie uwzględniające wszystkie objawy choroby, które zostaną wymienione poniżej znacznie ułatwi leczenie. Wybór metody zależy oczywiście od rodzaju patogena, umiejscowienia zakażenia, a także rozległości i głębokości procesu chorobowego. Przeważnie znacznie łatwiejsze jest także pozbycie się z organizmu Antinomycetoma, który powoduje mniejsze objawy.
Natomiast próba wyleczenia eumycetoma w niektórych przypadkach może się okazać nieskuteczna. W ciężkich przypadkach jedynym sposobem pozbycia się tego zakażenia jest amputacja stopy. Przy wczesnych fazach zalecane są antybiotyki takie jak antinomycetoma i leki przeciwgrzybiczne – eumycetoma. Gdy występują jedynie niewielkie zmiany, stosuje się leczenie miejscowe.
Stopa madurska to bardzo groźna i zakaźna choroba. Występuje bardzo często w krajach egzotycznych. Jednak za sprawą coraz większych migracji ludności na świecie dochodzi do jej rozprzestrzeniania się. Jeszcze na początku wieku XIX występowała jedynie w Indiach. Natomiast obecnie spotkań ją można także w Afryce, Ameryce Środkowej i Australii.
Są to z reguły kraje rzadko odwiedzane przez turystów, lecz kiedy zdecydujemy się na podróż w nieznane warto zapoznać się dokładniej z wszystkimi zagrożeniami, które możemy tam spotkać. Niekiedy taki wyjazd może spowodować naprawdę groźne zakażenie i zostawić pamiątkę na całe życie. Dlatego warto być przygotowanym na każdą sytuację.
Powrót do listy