Stłuczenie mózgu stanowi różnego stopnia jego uszkodzenie (wynaczynienie krwi, rany, rozerwanie), do którego dochodzi wskutek znacznej różnicy ciśnień w jamie czaszki. Charakterystyczne dla tego urazu jest występowaniem drobnych wybroczyn krwawych w korze mózgu i istocie białej.
W obrębie kory mózgu dostrzegalne są obszary krwotoku i martwicy. Do stłuczeń najczęściej dochodzi w płatach czołowych i skroniowych, rzadziej na powierzchniach bocznych. Tylko wyjątkowo występują u dzieci.
Do objawów zalicza się:
- Zmienny stopień zaburzeń świadomości uzależniony od miejsca uszkodzenia (np. przy stłuczeniu płata czołowego poszkodowany może zachować przytomność, przy stłuczeniu pnia mózgu poszkodowany jest nieprzytomny i czasami dochodzi do natychmiastowego zgonu)
- różnego stopnia zaburzenia neurologiczne w zależności od miejsca stłuczenia (np. zaburzenia mowy, pamięci - podczas uszkodzenia płata skroniowego, zaburzenia widzenia - przy uszkodzeniu płata potylicznego itp.)
- porażenia nerwów czaszkowych.
Utrata przytomności w wielu przypadkach trwa ponad piętnaście minut. Stosunkowo rzadko pojawiają się takie objawy jak: silne bóle głowy, sztywność karku, wymioty, porażenie połowicze, zaburzenia mowy, wzroku i oddechu. Dolegliwości występuj a przeważnie bezpośrednio po doznanym urazie, rzadko jeden do czterech dni po wypadku. Następstwa stłuczenia mózgu są uzależnione od rozległości i miejsca urazu. Zalicza się do nich począwszy od częstych bólów głowy, napadów drgawek i zaburzeń pamięci, a kończąc na ciężkich porażeniach, zaburzeniach zachowania lub trwałej nieprzytomności.
Powrót do listy