Śpiączka hipometaboliczna stanowi końcowe stadium długotrwałej i nieleczonej niedoczynności tarczycy. Można także stwierdzić, że jest to stan kliniczny, do którego dochodzi przy ciężkim niedoborze hormonów tarczycy.
Przyczyny powstania śpiączki hipometabolicznej
Zazwyczaj taka śpiączka jest wynikiem nieleczonej pierwotnej niedoczynności tarczycy na skutek działania czynnika dodatkowego.
Do takich czynników zalicza się infekcję, uraz, zabieg chirurgiczny, przyjmowanie leków sedatywnych lub nagłe ochłodzenie organizmu.
Objawy śpiączki hipometabolicznej są powiązane z objawami nieleczonej niedoczynności tarczycy.
Rozpoznanie śpiączki hipometabolicznej
Na podstawie wykonanych badań można stwierdzić między innymi: kwaśnicę oddechową, zaburzenia rytmu serca, hipotensję, i hipoglikemię. W badaniu EKG stwierdzona zostaje bradykardia zatokową, czyli zaburzenia rytmu serca, z niskim woltażem zespołów QRS oraz zaburzeniami w zakresie odcinka ST. Wykonywane jest również badanie radiologiczne klatki piersiowej, które może wykazać płyn w jamie opłucnej oraz powiększenie sylwetki serca.
Leczenie śpiączki hipometabolicznej
Leczenie odbywać się powinno na oddziale intensywnej terapii. Oparte jest przede wszystkim na suplementacji hormonów tarczycy oraz na objawowym wyrównywaniu zaburzeń metabolicznych. W celu podaje się tyroksynę. Początkowo dożylnie, ale kiedy chory odzyska przytomność, lek podawany jest w formie doustnej. Czasem dodatkowo stosuje się preparaty trijodotyroniny.
W przypadku współistnienia niedoczynności kory nadnerczy, która w tym stanie pojawia się dość często, zalecane jest podawanie sterydów. Zazwyczaj podawany jest dożylnie hydrokortyzon (100 mg co 6-8h przez pierwsze 10 dni). Następnie podawany jest on doustnie w zależności od stanu, w jakim znajduje się chory.
Jeżeli dojdzie do niewydolności oddechowej, to niekiedy konieczna jest intubacja oraz oddech wspomagany. W związku z tym, że zachodzi spore ryzyko zapalenia płuc, wskazane jest podawanie antybiotyku o szerokim zakresie działania.
Hipoglikemia obecna przy śpiączce hipometabolicznej wyrównywana jest za pomocą dożylnego wlewu hipertonicznych roztworów glukozy.
W leczeniu hiponatremii często wystarczające jest wstrzymanie dowozu płynów. Jednak w ciężkich przypadkach zalecane jest podawanie choremu hipertonicznego roztworu chlorku sodu z furosemidem, co prowadzi do wywołania diurezy.
W trakcie leczenia chory jest cały czas monitorowany.
Śpiączka hipometaboliczna, która nie jest leczona, prowadzi do zgonu. Mimo wszystko nawet leczona również obarczona jest 80-procentową śmiertelnością. Nie należy bagatelizować więc żadnych objawów nadczynności tarczycy, ponieważ nieleczenie może mieć poważne skutki.
Powrót do listy