Ślepota

Zaślepota objawia się całkowitym lub znacznym zaburzeniem widzenia. Jej przyczyną może być wada oka, choroby lub uszkodzenia neurologiczne i mechaniczne. Taki rodzaj zaburzenia ma charakter nabyty (np. w wyniku uszkodzenia oczu) lub wrodzony (jako niedorozwój oka będącego narządem wzroku.
Ślepotę można leczyć przyczynowo, poprzez zabieg operacyjny. Niektóre jej postacie mają charakter nieodwracalny (niepoddający się leczeniu lub niemożliwy do leczenia).

Ludzi cierpiących na ślepotę wrodzoną nazywa się niewidomymi, zaś z nabytą ociemniałymi. Z racji znacznego poziomu kalectwa ludzie tacy mają poważne problemy z poruszaniem się i wykonywaniem codziennych czynności.

Problemem stanowi także akceptacja własnego kalectwa. Osoby niewidome nie używają pojęć wynikających z postrzegania świata zmysłem wzroku np. barw. Żeby ułatwić im funkcjonowanie, prowadzi się tresurę psów przewodników, drukuje książki alfabetem Brailler'a i prowadzi zajęcia z psychologami. Rehabilitacja odbywa się w specjalnych ośrodkach.

Główny objaw tej choroby stanowi całkowita utrata zdolności widzenia. Przyczyny tego schorzenia są różne. Począwszy od wad genetycznych poprzez choroby neurologiczne i schorzenia narządów wzroku po mechaniczne uszkodzenia oczu. Mimo że obecna medycyna dokonała ogromnych postępów to i tak, większość przypadków ślepoty, zwłaszcza wrodzonej, pozostaje nieuleczalna.

Schorzenie polega na całkowitej utracie wzroku. Osoby dotknięte ślepotą mają poważne problemy z poruszaniem się i wykonywaniem codziennych czynności. Aby ułatwić życie osobom niewidomym i ociemniałym, prowadzi się tresurę psów-przewodników.

Istnieje wiele przyczyn tego schorzenia. Zaburzenia mogą być zarówno wrodzone (wada rozwojowa), jak i nabyte (choroby i urazy mechaniczne).

Jej główny objaw to całkowite upośledzenie widzenia. Wszelkie objawy pogorszenia się wzroku trudności w widzeniu z bliska, podwójne widzenie, ból oczu itp. należy zgłaszać lekarzowi.

Zaburzenia widzenia są diagnozowane w gabinecie okulistycznym. Istotnych informacji dostarczają wywiad i badanie przedmiotowe. Czasami konieczne jest obejrzenie dna oka i wykonanie dodatkowych badań.

Przyczyny ślepoty zwykle leczy się operacyjnie. W wielu wypadkach schorzenie ma charakter nieodwracalny, zaburzenie nie poddaje się leczeniu lub nie istnieją skuteczne metody leczenia pewnych form ślepoty.

Działania na rzecz osób niewidomych mają na celu zapewnienie im jak największego komfortu życia. Zalicza się do nich głównie znoszenie barier architektonicznych, opracowywanie odpowiednich programów nauczania, dofinansowywanie rehabilitacji i sesji terapeutycznych.

Problemy ze wzrokiem niekiedy są powodowane między innymi niedoborem witaminy, a choć w dzisiejszych czasach coraz częściej odchodzi się od tej teorii, to z racji dotychczasowych doświadczeń nie należy jej jednak całkowicie omijać.

Witamina A stanowi niezbędny składnik prawidłowego działania naszego organizmu, szczególnie wzroku. Dlatego też uznawano ją za głównego winowajcę choroby.

Jej niedobór spowodowany jest głównie nieodpowiednią dietą, ubogą w beta-karoten. Wśród innych przyczyn można również wskazać złe przyswajanie tej witaminy z różnego typu pokarmów przez żołądek oraz wątrobę.

Do podstawowych objawów, jakie możemy zauważyć, należy zaliczyć: wysychanie spojówek oraz rogówek, przymglone soczewki, skórzany wygląd białek, problemy w rozróżnianiu barw oraz kształtów. A także te niedotyczące oczu, takie jak: kruche, łamliwe oraz wolno rosnące paznokcie czy uczucie suchości skóry.

Znaczna krótkowzroczność określana jest także jako mynopia. Krótkowidz dobrze widzi wszystko, co jest blisko. Problem stanowi dostrzeżenie tego, co znajduje się w pewnej odległości, ponieważ jest ono zamazane i niewyraźne. Problem ten może wywołać schorzenie podobne do kurzej ślepoty.

Do objawów tego stanu należą: problemy z widzeniem przy słabym oświetleniu oraz w miejscach przyciemnionych, a także rozmycie obrazu, które często poprawia się wskutek odpowiednich okularów.

Barwnikowe zwyrodnienie siatkówki, ostatni typ to tzw. retinopatia barwnikowa. Ten rodzaj choroby jest dziedzicznym zwyrodnieniem oka. W ciężkich przypadkach skutkować może nawet utratą wzroku. Nazwa pochodzi od ciemnego pigmentu, który można zauważyć na siatkówce podczas badania.

Główne objawy tej odmiany to przede wszystkim: ograniczenie pola widzenia jego stopniowe zmniejszanie się, nocną ślepotę lub co najmniej bardzo mocne niedowidzenie oraz widzenie tunelowe.

Ślepota zmierzchowa jest nieodwracalnym procesem, jednak można go poprawić poprzez podawanie witaminy A oraz E. Znaczną poprawę widzenia może zapewnić implant, który umożliwia widzenie i rozróżnianie kształtów. Należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, aby móc zadziałać w miarę wcześnie, zanim choroba całkiem się nie rozwinie.