Skaza krwotoczna stanowi nabytą lub dziedziczoną skłonność do nadmiernego krwawienia w rejonie tkanek i narządów. Fizjologicznie krew pozostaje w układzie krążenia w obrębie naczyń krwionośnych. W sytuacji, gdy żyły lub tętnice ulegną uszkodzeniu, krew zaczyna wyciekać na zewnątrz lub do tkanek (tzw. krwawienie wewnętrzne).
Ciało blokuje utratę krwi dzięki złożonemu procesowi krzepnięcia. W sytuacji, gdy taki proces ulegnie zaburzeniu na pewnym etapie, to pojawiać się będą zbyt częste i nadmierne krwawienia. W ciężkich przypadkach nawet niewielki zranienia mogą stwarzać zagrożenie dla chorego.
Rodzaje skazy krwotocznej
Wyróżnia się cztery typy skazy krwotocznej. Należą do nich skazy naczyniowe spowodowane zaburzeniem tzw. hemostazy naczyniowej, skazy płytkowe spowodowane zbyt małą ilością trombocytów, skazy osoczowe spowodowane brakiem osoczowych czynników krzepnięcia oraz skazy złożone.
Skaza naczyniowa
Najczęstszą wadą wrodzoną skazy naczyniowej są naczyniaki. Cierpią na nie niemowlęta, głównie dziewczynki. Naczyniak obejmuje postać jasnoczerwonych plamek pod skórą, przeważnie szyi i głowy. Bardzo mocno krwawi, gdy zostanie uszkodzony. Zwykle naczyniaki zanikają same we wczesnym dzieciństwie. Sporadycznie przy wyjątkowych przypadkach stosuje się ostrzykiwanie sterydami lub też usuwa się je laserem. Nabytą skazę naczyniową stanowi zespół Henocha i Schonleina, zapalenie małych naczyń krwionośnych.
Choroba dotyczy głównie dzieci, zazwyczaj zimą. Posiada charakterystyczne objawy, a dodatkowo pojawiają się bóle i zapalenia stawów, krwiomocz, porażenie przewodu pokarmowego. Innym czynnikiem odpowiedzialnym za pojawienie się skazy naczyniowej może być zwiększone ciśnienie krwi w wyniku zakrzepu, blokady żyły, bardzo dużego wysiłku fizycznego, silnego kaszlu itp. W takich wypadkach dolegliwości nie wymagają leczenia, ustępują same.
Skaza płytkowa
Skazę płytkową wywołuje zbyt małą ilość trombocytów. Leczenie uzależnione jest od typu małopłytkowości. Możliwe metody to np.: przetaczanie koncentratu płytek krwi, przeszczep szpiku kostnego, podawanie leków sterydowych.
Skaza osoczowa
Skazy osoczowe wrodzone i nabyte spowodowane są niedoborem czynników krzepnięcia znajdujących się w osoczu. Skazami osoczowymi wrodzonymi są: choroba von Willebranda oraz hemofilia typu A i B. W przypadku hemofilii leczenie polega na podawaniu leków zwiększających krzepliwość krwi.
Skazę osoczową nabytą stanowi rozsiane krzepnięcia wewnątrznaczyniowe, dla których specyficzne jest pojawianie się dużej liczby drobnych zakrzepów w naczyniach oraz małopłytkowość. Skaza stanowi powikłanie wielu chorób. Leczenie uzależnione jest od choroby podstawowej. Może być zastosowane przetaczanie krwi oraz farmakologiczne wspomaganie prawidłowego krążenia.
Leczenie
Leczenie jest zależne od rodzaju występującej skazy. W przypadku niektórych typów nie jest konieczne podejmowanie leczenia, gdyż objawy same ustępują. Jednak w większości przypadków konieczne jest podjęcie określonych kroków w celu pozbycia się choroby. Dlatego w razie zauważenia jakichkolwiek niepokojących objawów należy czym prędzej udać się do specjalisty.
Powrót do listy