Przeważnie już w trakcie oględzin i badania noworodka przez lekarza dochodzi do rozpoznania wady. W innych przypadkach o wystąpieniu wady mogą świadczyć trudności przy karmieniu (krztuszenie się i zachłystywanie niemowlęcia), rzadziej zaś utrudnienie oddychania. Prawidłowego rozpoznania dokonać może lekarz.
Dolegliwości
U większości dzieci z rozszczepem podniebienia utrudnione lub niemożliwe jest karmienie piersią. Występuje zachłystywanie się pokarmem. Cofnięcie żuchwy i przemieszczenie języka ku tyłowi w niektórych ciężkich postaciach wady może powodować utrudnienie oddychania.
Uważa się, że w przypadku człowieka za tę dolegliwość odpowiedzialne może być niedożywienie podczas ciąży lub alkoholizm matki. Istotne są także predyspozycje genetyczne. Oprócz występowania rozszczepu u dzieci jako jedno z powikłań ciężkich wad genetycznych przypuszcza się, że wada ta dziedziczona jest wielogenowo, lecz w celu jej ujawnienia musi wystąpić także czynnik środowiskowy, ma to miejsce dlatego, że wzajemność występowania rozszczepu u bliźniąt jednojajowych wynosi ok. 47%. W przypadku najbliższej rodziny (krewni pierwszego stopnia) 4%, krewnych drugiego stopnia 0,67%, krewnych trzeciego stopnia 0,3%.
W przypadku takiej choroby konieczna jest korekcja chirurgiczna. Wskazana jest też współpraca kilku specjalistów; chirurga jamy ustnej, chirurga szczękowo-twarzowego, laryngologa, ortodonty, a późniejszym etapie leczenia także logopedy.
Przy leczeniu logopedycznym wstępnie należy poinstruować matkę. Powinna ona mieć wiedzę z zakresu tego, w jaki sposób ma ona codziennie masować dziecku podniebienie. Kolejnym etapem są ćwiczenia aparatu artykulacyjnego. Na podstawie wcześniejszych ustaleń dotyczących stanu aparatu artykulacyjnego (warunków anatomicznych pacjenta) podejmuje się konkretne działania (ćwiczenia) zmierzające do wypracowania właściwego toru oddechowego prawidłowej czynności zwierającego pierścienia gardłowego.
Do trzeciego etapu terapii logopedycznej, polegającej na korygowaniu wadliwej wymowy, można przejść wówczas, gdy dziecko wyćwiczy umiejętność oddychania oraz gdy sprawność jego narządów artykulacyjnych osiągnie określony poziom (tj. taki, który umożliwi mu artykulację poszczególnych głosek). Jest to zależne od indywidualnych predyspozycji.
Etapy te są płynne. W związku z tym, u niektórych dzieci już w trakcie ćwiczeń oddechowych można wywołać określone głoski. W takich przypadkach osiągnięcie jednych sprawności pociąga za sobą realizację innych.
Mowę dzieci z rozszczepem podniebienia charakteryzują:
- elizje
- deformacje
- substytucje
Powrót do listy