Ropień wątroby to schorzenie spowodowane przez bakterie ropotwórcze (najczęściej są to bakterie Klebsiella, Streptococcus, Psudomonas i Eschericha coli). Jest on ogniskowym, pojedynczym lub mnogim, guzowatym stanem zapalnym wątroby zawierającym płynną treść ropną.
Ten rodzaj choroby przeważnie pojawia się u osób, które mają chore drogi żółciowe lub zachorowały na bakteriemię. Przyczyną bardzo często jest uraz wątroby, powstały wskutek przeszczepiania tego narządu. Ropnie wątroby obecnie spotyka się rzadko, ponieważ stosuje się skuteczniejsze metody leczenia chirurgicznego zakażeń wewnątrz jamy brzusznej. Mimo wszystko ciągle może dochodzić do ropnego wysięku w obrębie jamy brzusznej w następstwie perforacji wyrostka robaczkowego, innego narządu trzewnego (wiza dwunastnicy, zapalenie uchyłka itp.), zapalenia pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, naciekającego raka lub ropnia okolicznych struktur.
Do objawów tej choroby należą przede wszystkim: wysoka gorączka dochodząca do 40° C, dreszcze, ból w okolicy zajętego narządu. Chorego mającego ropień wątroby oblewają poty i jego ogólny stan jest nie najlepszy. Do tego dochodzi większa szansa zachorowania na żółtaczkę. W niektórych przypadkach wątroba ulega powiększeniu, może także pojawić się płyn w opłucnej. Pacjent dodatkowo traci na wadze i miewa krwawe biegunki.
W trakcie leczenia może okazać się konieczne przeprowadzenie operacji. Z kolei w przypadku ropni mnogich konieczne jest intensywne stosowanie antybiotyków, odpowiednio dobranych w zależności od czynnika, który wywołał zakażenie. Gdy pojawi się natomiast nieprawidłowość w obrębie dróg żółciowych, stosuje się protezy, umieszczane w przewodzi żółciowym.
Powrót do listy