Retinopatia jest wynikiem odkładania się barwnika w siatkówce oka. W konsekwencji dochodzi do pogorszenia wzroku, które pojawia się na skutek zmian zanikowych i utratą komórek siatkówki. Wstępnie zmiany zanikowe obejmują jedynie fotoreceptory i nabłonek barwnikowy siatkówki. W późniejszych fazach choroby dochodzi do zmian w komórkach warstw wewnętrznych.
Retinopatia wcześniaków
Ten rodzaj schorzenia występuje wśród dzieci przedwcześnie narodzonych, w okresie postnatalnym.
Etiologia choroby jest powiązana z narodzeniem dziecka, zanim siatkówka zdążyła się w pełni ukształtować.
Zaawansowane stadium zaburzenia powoduje utratę wzroku u dzieci, ponieważ prowadzi do odwarstwienia siatkówki.
Etiologia retinopatii
Głównym czynnikiem powstawania tej choroby jest przedwczesne urodzenie dziecka, mała masa narodzinowa, niska punktacja w skali Apgara oraz występowanie ciąży mnogiej. Kolejny czynnik stanowi jesttlenoterapia oraz wspomaganie oddychania, które wykonywane są u niemowlaków z zaburzeniami oddychania.
Przyczyn retinopatii doszukuje się także w zaburzeniach pojawiających się u matki: cukrzyca, rzucawka i stan przedrzucawkowy, ostra niedokrwistość, krwawienia. Ryzyko zachorowania zwiększają także takie czynniki jak: pojawienie się zielonych wód płodowych, zaburzenia oddychania, niedotlenienie podczas porodu oraz zamartwica.
W przypadku wystąpienia tych czynników niemowlę badane jest przez okulistę w czwartym, ósmym, dwunastym tygodniu oraz po pierwszym roku życia.
Leczenie retinopatii
W niektórych przypadkach, pierwsze dwie fazy retinopatii całkowicie się cofają bez żadnych powikłań. Istnieje możliwość skutecznego leczenia retinopatii wcześniaków, które pozwala na uratowanie widzenia u ok. 70-90% dzieci, u których choroba nie cofnęła się samoistnie.
Podstawową metodą jest przede wszystkim koagulacja obwodowych, nieunaczynionych obszarów siatkówki. Poprzez zniszczenie tych obszarów można zapobiec rozwojowi proliferacji i rozwarstwieniu się siatkówki. Najczęściej stosowana metoda koagulacji to laseroterapia.
Koagulacja przynosi efekty tylko wtedy, gdy przeprowadzi się ją w odpowiednim etapie choroby. Zabieg taki nie może zostać wykonany zbyt wcześnie, ponieważ czasami objawy pierwszego i drugiego etapu zanikają same. Nie można także wykonać go zbyt późno, ponieważ może przyczynić się do niezahamowania choroby. Wychwycenie odpowiedniego momentu wymaga obserwacji zmian na dnie oka przez okulistę od początku rozwoju schorzenia.
W sytuacji, gdy choroba rozwinie się zbyt mocno, leczenie będzie wymagało wykonania skomplikowanych metod operacyjnych. Jeśli jednak dojdzie do odwarstwienia ze znacznymi proliferacjami w ciele szklistym, to w takim przypadku najskuteczniejszą metodą jest wykonanie chirurgii siatkówkowo-szklistej. Polega ona na wycięciu tkanki włóknistej, która wypełnia wnętrze gałki ocznej oraz na próbie przełożenia odwarstwionej siatkówki. Nie gwarantuje to jednak oczekiwanego efektu.
Zatem, w przypadku retinopatii wrodzonej, niezwykle istotne jest wczesne rozpoznanie choroby oraz interwencja w odpowiednim momencie. Uchroni to dziecko przed całkowitą utratą wzroku lub powikłaniami.
Powrót do listy