W chwili, gdy w człowieka uderza piorun przez jego ciało, w ułamku sekundy przepływa prąd stały o bardzo wysokim napięciu (kilka milionów woltów). Prąd ten uszkadza układ nerwowy, serce, naczynia krwionośne oraz wywołuje oparzenia i urazy tępe.
Do objawów tych uszkodzeń zalicza się: zaburzenia świadomości, utratę przytomności, zatrzymanie krążenia, zatrzymanie oddechu, złe samopoczucie, niedowład, drgawki, zaburzenia wzroku, pęknięcie bębenka w uchu, zmiany na skórze, oparzenia, bóle jamy brzusznej, bóle klatki piersiowej. W trakcie pierwszej pomocy należy pamiętać przede wszystkim o sprawdzeniu funkcji życiowych, przeprowadzeniu sztucznego oddychania i masażu serca. Na powstałe oparzenia nakłada się jałowe opatrunki. Chorego należy zabezpieczyć przed wychłodzeniem. Trzeba natychmiast wezwać pomoc. W leczeniu podaje się leki przeciwzapalne np. ibuprofen, naproksen. Chorzy są długo niezdolni do pracy wskutek powikłań neurologicznych, z powodu zaćmy, a także upośledzenia zdolności poznawczych i zaburzeń osobowości. Śmiertelność po porażeniu piorunem wynosi mniej więcej 10% i zależy też od tego, jak szybko nadeszła pomoc.
Porażenie piorunem zagraża życia dlatego też ci, którzy doznali jedynie niewielkich obrażeń, powinni się znaleźć w szpitalu, w związku, z tym że w ich przypadku istnieje ryzyko wystąpienia groźnych dla życia i zdrowia zaburzeń rytmu serca w późniejszym czasie, a także w celu przebadania ewentualnych uszkodzeń narządów wewnętrznych. Aby uniknąć porażenia piorunem, w chwili, gdy nadejdzie burza, nie należy chować się pod samotnie rosnącymi drzewami, na pagórkach, skałkach, wierzchołkach i innych wzniesieniach. Powinno się ją przeczekać, pozbywając się wpierw wszelkich metalowych przedmiotów. Najlepiej podkurczyć złączone nogi i zabezpieczyć się przed deszczem i zimnem. Duża grupa nie powinna skupiać się razem, ale rozproszyć się. Telefony komórkowe powinny być bezwzględnie wyłączone.
Powrót do listy