Rak pęcherza moczowego to nowotwór złośliwy. Przeważnie pojawia się u mężczyzn. Pod względem częstości występowania jest 4 nowotworem po raku płuc, gruczołu krokowego i jelita grubego u mężczyzn, a 9. wśród kobiet.
Czynniki ryzyka:
- palenie papierosów (2 - 4 krotnie zwiększa możliwość zachorowania)
- przewlekłe zakażenia bakteryjne, wirusowe, grzybicze
- kamica nerkowa
- przebyta radioterapia
- wiek - rak pęcherza to schorzenie dotyczące przeważnie ludzi starszych, średnia wieku w momencie rozpoznania to 68 lat.
- wystawienie na czynniki chemiczne
- rak pęcherza wśród najbliższych osób w rodzinie lub wcześniejszy (wyleczony) rak pęcherza.
- leki, zwłaszcza niesteroidowe leki przeciwzapalne, cyklofosfamid (9 krotnie zwiększa ryzyko zachorowania).
Ten rodzaj raka można podzielić na kilka typów:
- raki brodawkowate naciekające
- raki płaskie naciekające
- raki płaskie nienaciekające (in situ).
Rozpoznanie możliwe jest dzięki cystoskopii. W jej trakcie wprowadza się do pęcherza przez cewkę moczową cienką rurkę, dzięki której możliwe jest zobaczenie wnętrza tego narządu i pobranie próbki podejrzanej tkanki do badania. Poza tym bada się osad moczu oraz tzw. markery nowotworowe we krwi charakterystyczne właśnie dla raka pęcherza. Często zaleca się też urografię.
W celu stwierdzenia, jaki jest poziom zaawansowania nowotworu (czy np. nie ma przerzutów) wykonuje się tomografię komputerową lub magnetyczny rezonans jądrowy. Scyntygrafia kości i rezonans magnetyczny mają zastosowanie w wykrywaniu przerzutów.
Leczenie uzależnione jest od stopnia zaawansowania choroby. W przypadku zmian powierzchniowych i ograniczonych stosuje się resekcję endoskopową. Natomiast leczenie nowotworu naciekającego polega na usunięciu pęcherza. Stosowana jest wtedy również chemioterapia lub radioterapia.
Powrót do listy