Rak Pagenta

Rak Pagenta należy do rzadszych, złośliwych typów raka sutka – stanowi jedynie do 4% przypadków. Pierwszy raz został zbadany w roku 1874 przez Jamesa Pagenta, słynnego brytyjskiego chirurga.

Najczęściej pojawia się p jednej stronie, dochodzi do niego za sprawą uszkodzenia komórek, które składają się na gruczoły produkujące pot. Spotykany jest zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Istnieje określona grupa, w której ryzyko zachorowania jest większe. Mowa tu między innymi o wieku powyżej 35. roku życia, niezdrowej diecie, obfitującej w tłuszcze zwierzęce i alkohol, otyłość czy inne rodzaje chorób piersi.

W wypadku kobiet znaczenie ma wiek, w którym urodziły dziecko i to kiedy wystąpiła pierwsza miesiączka i rozpoczęła się menopauza. Istnieje również pozasutkowa odmiana choroby, dotykająca okolic organów płciowych i odbytu – jak w powyższym przypadku, także dotyczy obu płci (ale częściej kobiet). Zdarzały się w historii również przypadki, że choroba ta atakowała powieki, przełyk czy przewody słuchowe, a nawet wnętrze policzka.

Diagnoza

Diagnozowanie sutkowej odmiany raka Pagenta polega głównie na wywiadzie z pacjentem i wykonaniu ogólnego badania, dalej jest kilka rozwiązań. Jednym z nich jest przeprowadzenie badania cytologicznego na zeskrobinie z zaatakowanej przez chorobę brodawki. Kolejne to mammografia, badanie USG czy biopsja.

Metody leczenia

Zależnie od stadium choroby, podejmuje się różne środki, by z nią walczyć. W wypadku zaawansowanej odmiany sutkowej bywa, że trzeba usunąć całą pierś oraz węzły chłonne, znajdujące się pod pachami, co określa się mianem operacji radykalnej. W skrajnych przypadkach dokonuje się amputacji metodą Halsteda, która polega na wycięciu także mięśni piersiowych.

W sytuacji gdy choroba nie jest jeszcze mocno rozwinięta, to należy wykonać operację oszczędzającą. W jej trakcie wycina się jedynie brodawkę oraz fragment otaczających ją komórek, których nowotwór nie dotknął. Zależnie od etapu rozwoju choroby, stosuje się jedną z trzech terapii: chemiczną, radiową lub hormonalną.

Leczenie odmiany pozasutkowej jest zależne od tego, czy towarzyszy mu inny nowotwór skóry. W początkowym stadium może wystarczyć stosowanie kremu zawierającego cytostatyki, czyli substancje działające toksycznie na komórki rakowe, które dokonują szybkiego podziału.

Negatywnie one także oddziałują na zdrowe komórki, co z kolei bardzo często prowadzi do anemii, wymiotów lub łysienia. Zazwyczaj jednak konieczne jest dokonanie usunięcia zaatakowanej przez nowotwór tkanki wraz z otaczającą ją zdrową (nazywa się to doszczętnością onkologiczną), a następie tak jak w wypadku odmiany sutkowej, poddać się terapii.

Po zakończeniu leczenia należy wykonywać badania kontrolne, mammografię, RTG klatki piersiowej, cytologię początkowo co kilka miesięcy, potem już tylko raz w roku.