Rak nadnercza należy do grupy bardzo rzadkich i złośliwych nowotworów i wywodzi się z kory nadnerczy. Taki rodzaj nowotworu występuje bardzo rzadko, ale stanowi on duże zagrożenie i często rośnie w sposób inwazyjny, nacierając na sąsiednie tkanki i narządy, przez co doprowadza do przerzutów na inne organy (na przykład wątroba i płuca).
Choroba ta przeważnie pojawia się u kobiet. Jest to przypadłość, która może dopaść w różnym wieku, ale zwykle dotyczy ona osób poniżej szóstego roku życia albo pomiędzy 30, a 40 rokiem życia.
Ten nowotwór podobnie jak każdy, zapisany jest w naszych genach, więc jego pojawienie się nie jest zwykle zależne od nas. Jednak statystycznie znacznie częściej występuje on u nałogowych palaczy, ponieważ dym nikotynowy powoduje dużo szybszy rozwój guza. Podobnie rzecz ma się odnośnie do pacjentów z konstytucjonalnymi mutacjami w genie TP53 i zespołem Li-Fraumeni. Te osoby również mają podwyższone ryzyko zachorowania na ten typ chorobę.
Szybkie rozpoznanie raka na wiele się nie zda, ponieważ nawet regularne badania nie mogą nas przed nim uchronić. W sytuacji gdy guz ma średnicę większą niż 5 centymetrów, to wtedy na leczenie jest już za późno. Istnieją cztery stany tej choroby. W trakcie pierwszego rak ma poniżej 5 centymetrów i ogranicza się jedynie do nadnerczy. Wyleczyć można go poprzez chirurgiczne usunięcie z uzupełniającą farmakoterapią, czyli mitotany i aminoglutetymidy. Drugi stopień zaawansowania również ogranicza się do jednego narządu, ale średnica jest już znacznie większa, bowiem przekracza 5 centymetrów.
Szanse na przeżycie w takim stanie około pięciu lat to tylko 20-30%. Dużo gorzej jest już, gdy choroba osiąga trzeci poziom. Wtedy guz jest już miejscowo inwazyjny, dokonują się także przerzuty w węzłach chłonnych. Ostatni stopień raka to już naciekanie sąsiednich narządów i bardzo odległe przerzuty.
Choroba w przypadku trzeciej i czwartej fazie jest już nieuleczalna. Rak, który wygląda dość nieregularnie, jest niemożliwy do usunięcia. Sam guz ma strukturę niehomogenną, widoczne są liczne ogniska martwicy. Ma nieregularny kształt i jest ostro nieodgraniczony. Jego gęstość w skali Hounsfielda wynosi w trakcie pierwszego stadium poniżej 10 j.H. Natomiast już w 30 minucie drugiej fazy wzrasta ona do 40j.H. Tak ogromna gęstość radiologiczna sprawia, że choroba jest wówczas nieuleczalna. Najczęściej pojawiające się wówczas przerzuty na płuca, wątrobę, węzły chłonne czy kości zajmują inne narządy i sprawiają, że organizm powoli przestaje funkcjonować.
Czynnikiem mającym wpływ na skrócenie u chorych na raka nerki jest właśnie obecność przerzutów odległych. Miejscowo zaawansowany rak nerki umożliwia przeżycie 5 lat u około 30% chorych. W przypadku chorych, u których stwierdzi się obecność przerzutów odległych, to 5 lat przeżywa poniżej 10% chorych. Dlatego tak ważne jest, aby wcześnie wykryć raka kory nadnerczy.
Wykrycie we wczesnym etapie choroby umożliwia całkowite wyleczenie. Niestety bardzo często raka nadnerczy diagnozuje się za późno, kiedy jest on już zaangażowany. Konieczna jest wtedy długotrwała chemioterapia. Po operacyjnym usunięciu nadnercza wraz z guzem, na początku co 3-4 miesiące, a w kolejnych etapach rzadziej, należy wykonywać badanie tomograficzne jamy brzusznej w celu wykluczenia wznowienia nowotworu. Szanse na wyleczenie zależą nie tylko od stopnia zaawansowania choroby, ale i wieku pacjenta.
Rak nadnerczy to bardzo groźna choroba, którą można wyleczyć, o ile wykryje się ją stosunkowo wcześnie. W późniejszym okresie szanse na przeżycie nawet kilku lat drastycznie spadają. Na nic zda się długotrwała chemioterapia. Dlatego tak ważne jest robienie częstych badań, udawanie się do lekarza z każdym najmniejszym niepewnym objawem. Szczególnie jeśli ktoś w naszej rodzinie borykał się z podobnymi problemami, ponieważ nowotwory to choroby dziedziczone w genach od naszych krewnych.
Powrót do listy