Pyłkowica

Pyłkowica (pollinosis) jest to sezonowe, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa i spojówek, przy którym bardzo często występują także napady astmy oskrzelowej oraz objawy ze strony innych narządów takich jak skóra lub przewód pokarmowy.

Odpowiedzialne za tę chorobę jest uczulenie na pyłek roślin, czyli męskich komórek rozrodczych, unoszących się w powietrzu w porze kwitnienia. Głównym narządem takiej reakcji alergicznej jest błona śluzowa nosa i spojówki oraz gardło i oskrzela a osoby chore najczęściej są uczulone na pyłki traw i zbóż (około 80%), pyłki drzew (około 35%) i bylicy (8%).

Przeważnie choroba daje o sobie znać między 10. a 20. rokiem życia i rzadko pojawia się po raz pierwszy po 40. rokiem życia. Jej przebieg jest uzależniony od indywidualnych predyspozycji chorego. Mogą przeważyć dolegliwości ze strony oczu lub dolegliwości ze strony nosa. Oba narządy maga być dotknięte pyłkowicą w równym stopniu. Nasilenie jej objawów w trakcie sezonu pylenia jest ściśle powiązane z aktualnym stężeniem uczulającego pyłku w powietrzu.

W porze deszczowej pyłki, które unoszą się w powietrzu, zostają spłukane przez deszcz. W związku z tym chorzy się znacznie lepiej a mogą być nawet wolni od objawów.

Pyłkowica pozostaje sezonowość ścisłym w związku z cyklem wegetacji uczulających roślin. W związku z tym objawy uczuleniowe utrzymują się wyłącznie w okresie wysokiego stężenia pyłku, na który dana osoba jest wrażliwa.

W początkowym okresie choroby pojawia się świąd, uczucie kłucia i pieczenia spojówek, śluzówek nosa, podniebienia, gardła i uszu. Później występuje także kaszel z okresowymi atakami kaszlu, w których trakcie chorzy kichają salwami od kilku do kilkunastu razy. Towarzyszy temu obfita, wodnista lub wodnisto-śluzowa wydzielina z nosa. Powstaje także obrzęku błony śluzowej nosa powodującego blokadę nosa, która znacznie utrudnia oddychanie. Do zatkania nosa często dochodzi w nocy, czego skutkiem są zaburzenia snu, chrapanie, poranną suchość w gardle. Dolegliwościom ze strony nosa towarzyszą objawy zapalenia spojówek takie jak przekrwienie, łzawienie, obrzęk powiek, światłowstręt.

Często objawom miejscowym towarzyszą objawy ogólne, takie jak uczucie ogólnego rozbicia, zmęczenia, utrata łaknienia, bóle głowy i podwyższona temperatura ciała.

Pyłkowica nie stanowi bezpośredniego zagrożenia życia, ale w znaczny sposób może pogarszać jego jakość i uniemożliwiać chorym prowadzenie właściwej aktywności życiowej. Jej leczenie obejmuje kilka wzajemnie uzupełniających się etapów. Wskazane jest unikanie pyłków. To trudne zadanie ponieważ pyłki właściwie są wszędzie. Pomocne może być częste przemywanie twarzy (okolicy oczu ekspozycji nosa) przegotowaną wodą. Unikanie spacerów po łąkach. Stosowanie filtrów przeciwpyłowych ekspozycji domu ekspozycji samochodzie.