Objawy choroby motyliczej (fascjolozy, przywrzycy) u ludzi: niedługo po zarażeniu dochodzi do pojawienia się skórnych reakcji alergicznych, niedokrwistości oraz niedoboru żelaza. W kilka tygodni po zarażeniu pojawiają się ostre dolegliwości przypominające wirusowe zapalenie wątroby, tzn.: bóle wątroby, mdłości, biegunki, gorączka i stany podgorączkowe, utrata apetytu, ogólne osłabienie. Zmiany włókniste wokół zagnieżdżonych pasożytów i zajętych przez nie przewodów żółciowych przyczyniają się do wystąpienia marskości wątroby. Urazy i obumieranie tkanek i komórek są wynikiem przemieszczania się pasożytów przez wątrobę.
Wystąpić mogą trzy specyficzne objawy: mowa tutaj o powiększeniu się wątroby (hepatomegalia), nieregularnych atakach gorączki (nawet 40 stopni) i zwiększeniu liczby eozynofilów w krwi (eozynofilia). Wielokrotnie pojawia się pokrzywka, nudności z wymiotami, zaburzenia trawienia, nerwowość, bóle stawowe, bóle mięśniowe, przy intensywniejszych inwazjach pasożyta i dłuższych zarażeniach rozwija się żółtaczka. Przywra może się przedostać także do płuc, ośrodkowego układu nerwowego, mięśni, tkanek podskórnych i gałek ocznych. Skutkiem ostrej fazy tej choroby jest zapalenie wątroby. Ludzie zarażają się jedząc surową i niedogotowaną wątrobę zwierząt chorych na chorobę motyliczą. Połknięte pasożyty przyczepiają się do błon śluzowych w gardle i innych fragmentów przewodu pokarmowego, wywołując obrzęki oraz zapalenia. Następnie wnikają do jamy brzusznej i tam wędrują do wątroby, nie dając na razie żadnych objawów. Pierwsze objawy pojawiają się po mniej więcej 14 dniach.
Leczyć tę chorobę może jedynie lekarz w warunkach szpitalnych. Organizm różnie reaguje na leczenie. Zależne to jest od tego, jak silna jest inwazja pasożytów, które, trute i niemogące uciec, ani być wydalone drogami żółciowymi do przewodu pokarmowego i na zewnątrz (ze względu na rozmiary), stają się bardzo niespokojne i ruchliwe, co objawia się dokuczliwymi bólami i skurczowe w brzuchu, nudnościami i wymiotami oraz biegunką. Leczenie obejmuje także regenerację uszkodzonej wątroby, usunięcie toksyn.
Profilaktyka tego schorzenia polega przede wszystkim na leczeniu i eliminowaniu zarażonych zwierząt (zwłaszcza owiec i bydła), zwalczaniu żywicieli pośrednich (ślimaków) przez osuszaniu terenów podmokłych i likwidowaniu niepotrzebnych cieków wodnych, okresowych badaniach zwierząt, chemicznej dezynfekcji ścieków, unikaniu biwakowania na terenach podmokłych oraz niessania niemytych roślin np. szczawiu, rzeżuchy.
Powrót do listy