Pęcherzyca zwykła stanowi przewlekłą autoimmunologiczną chorobę skóry która wraz z pęcherzycą liściastą i pęcherzycą paraneoplastyczną należy do grupy dermatoz pęcherzowych akantolitycznych. W jej przypadku charakterystycznym objawem jest tworzenie się wiotkich pęcherzy śródkaskórkowych i tak jak w przypadku pozostałych rodzajów pęcherzycy, występuje najczęściej u osób starszych.
Podłoże tej choroby jest autoimmunologiczne. Oznacza to utratę łączności między komórkami kolczystymi i obecnością przeciwciał zwróconych przeciwko strukturom naskórka. W odróżnieniu od pęcherzycy liściastej, antygeny przeciwko którym skierowane są przeciwciała skierowane znajdują się w całym naskórku. Pęcherzyca zwykła tworzy się w wyniku nieprawidłowych reakcji układu immunologicznego, które wyzwalają rozwój zmian skórnych.
Pęcherzyca zwykła jest to najcięższa odmiana pęcherzycy, ponieważ pęcherze pojawiają się nie tylko na skórze, ale także na błonach śluzowych - najczęściej w obrębie jamy ustnej. Zazwyczaj wykwity pęcherzowe na śluzówkach poprzedzają objawy skórne, choć zdarza się, że występują one równocześnie.
Za początek tej choroby uważa się zazwyczaj pojawienie się nadżerek na błonach śluzowych jamy ustnej, czasami też spojówek, jamy nosowo-gardłowej, strun głosowych, czy przełyku. Pęcherzyca zwykła cechuje się różnym obrazem klinicznym, przebiegiem i rokowaniem w zależności od głębokości i rodzaju zmian zaobserwowanych w naskórku.
Do rozwoju tego schorzenia przyczyniają się geny, ale uważa się także że winne są też niektóre zakażenia wirusowe. Tym, co prowokuje powstanie pęcherzycy zwykłej mogą być także leki, takie jak penicylamina, czy kaptopryl oraz światło słoneczne i oparzenia skóry.
Objawy pęcherzycy zwykłej nie zawsze są takie same, w związku z tym wprowadzono podział na kilka grup tej jednostki chorobowej:
pęcherzyca bujająca – charakterystyczny dla niej jest wykwit ognisk w obrębie fałdów skórnych, pachwin i okolic otworów naturalnych ciała, obok wykwitów typowych dla pęcherzycy zwykłej w jej typowej odmianie,
pęcherzyca oprysczkowata – pęcherze pojawiają się w układzie opryszczkowym, a wykwity przyjmują kolisty lub obrączkowaty kształt,
pęcherzyca brazylijska (endemiczna) – występuje w Ameryce Południowej i ma bezpośredni związek z wirusami przenoszonymi poprzez ukłucia owadów.
Powrót do listy