Białaczka to złośliwy nowotwór komórek hematopoetycznych wywołany przez następstwo układowego, rozsianego i autonominczego rozrostu jednego klonu leukocytów oraz wysiewu ze szpiku do krwi nowotworowo zmienionych, niedojrzałych komórek blastycznych tzw. blastów.
Rozróżnić można cztery główne typy białaczek: ostrą lub przewlekłą białaczkę szpikową i ostrą, lub przewlekłą białaczkę limfocytarną.
Ostra białaczka szpikowa (acute myelogenous leukemia - AML) wywodzi się z nabytego (niedziedzicznego) uszkodzenia DNA rozwijających się komórek w szpiku kostnym.
Ostra białaczka szpikowa wystąpić może pod wieloma formami, w których różne typy komórek obserwuje się we krwi lub w szpiku. Większość pacjentów ma jeden z siedmiu różnych wzorów komórek krwi:
W przypadku niektórych podtypów ostrej białaczki szpikowej specyficzne są pewne zaburzenia chromosomalne, które są jednocześnie ważnym wskaźnikiem prognostycznym.
Chorzy są osłabieni, mają nocne poty i gorączkę. W związku z anemią chorzy mają bladą cerę, łatwo się męczą i odczuwają duszność podczas wysiłku fizycznego. Dochodzi do epizodów krwawień wywołanych niskim poziomem płytek krwi. U pacjentów pojawiają się czarne lub niebieskie siniaki bez wyraźnego powodu.
Czasami zaobserwować można inne objawy takie jak: przerostowe zapalenie dziąseł, dyskomfort w okolicy kości i stawów. U około 30% chorych stwierdza się powiększenie węzłów chłonnych i powiększenie śledziony rzadziej wątroby.
Leczenie:
W ostrej białaczce limfoblastycznej pacjenci wymagają natychmiastowego leczenia zaraz po zdiagnozowaniu choroby. Głównym celem leczenia jest spowodowanie remisji, czyli stanu, w którym będą nieobecne we krwi i szpiku białaczkowe komórki blastyczne, obraz krwi obwodowej będzie prawidłowy.
Znaczna większość chorych, by być w stanie osiągnąć całkowitą remisję wymaga intensywnej chemioterapii. W początkowym etapie leczenia pacjentów stosuje się kombinację różnych leków.
Leczenie po uzyskaniu remisji:
Resztkowe komórki białaczkowe, które nie mogą być zidentyfikowane podczas badania krwi i szpiku pozostają po okresie remisji, dlatego optymalne leczenie ALL zakłada potrzebę dodatkowego intensywnego leczenia po uzyskaniu remisji uzależnionego od indywidualnego przebiegu choroby.
Uboczne efekty leczenia:
W sytuacji, gdy chemioterapia przynosi zamierzone efekty, rozwijające się komórki krwi są eliminowane ze szpiku podobnie jak komórki białaczkowe, wskutek tego powstaje poważny niedobór erytrocytów (anemia), fagocytów (neutropenia i monocytopenia, wysokie prawdopodobieństwo infekcji) oraz płytek (trombocytopenia, ryzyko krwawień z powodu niskiego poziomu) we krwi.
Powrót do listy