Niedosłuch

Niedosłuchem określa się zaburzenie ze strony narządu słuchu. Objawia się ono nieprawidłowościami w przewodzeniu lub odbiorze dźwięków. Możliwość pojawienia się niedosłuchu rośnie wraz z wiekiem.
Schorzenie to najczęściej występuje jako izolowany objaw, ale czasami towarzyszą mu inne symptomy takie jak szumy uszne lub zawroty głowy. W niektórych przypadkach niedosłuch bywa też zwiastunem innej choroby.

Schorzenie nasila się wraz z wiekiem. Według statystyk w 14% dotyka ono osoby będące w średnim wieku (45-64 lata).

Po 65 roku życia, na niedosłuch cierpi już 23% populacji, natomiast osoby starsze, które ukończyły 75 lat i zmagają się z tą dolegliwością, wynoszą 35%. Z kolei u noworodków oraz w przypadku młodzieży do 18 roku życia niedosłuch występuje bardzo rzadko, od 2 do 5%.

Przyczyny niedosłuchu

Przyczyny tego schorzenia można podzielić w zależności od jego typu. Najczęściej spotykane przyczyny na poziomie przewodu słuchowego zewnętrznego są: woskowina, ciało obce w przewodzie słuchowym, nowotwory łagodne i złośliwe oraz wady wrodzone i inne zniekształcenia przewodu słuchowego (np. zwężenia).

W przypadku ucha środkowego przyczyną jest zapalenie ucha, otoskleroza, nowotwór ucha środkowego i nosogardła, choroba Pageta, uraz ucha środkowego (np. perforacja błony bębenkowej), ziarniak Wegenera, wada rozwojowa ucha środkowego lub też z zaburzenia drożności trąbki słuchowej.

Przyczyn niedosłuchu odbiorczego pochodzenia ślimakowego jest bardzo wiele.

Oto niektóre z nich: wady wrodzone ślimaka, infekcje wirusowe (świnka, odra), leki ototoksyczne, urazy akustyczne, zaburzenia ukrwienia ucha wewnętrznego, zapalenie ucha wewnętrznego, choroba Méniére'a, urazy ciśnieniowe, złamanie kości skroniowej, postać ślimakowa otosklerozy oraz choroby o podłożu metabolicznym, takie jak hiperlipidemia cukrzyca czy niewydolność nerek.

Dodatkowo przyczyną jest też uszkodzenie ucha wewnętrznego po radioterapii, zatrucie substancjami chemicznymi i choroby o podłożu autoimmunologicznym.

Przyczyn niedosłuchu odbiorczego pozaślimakowego jest nieco mniej. Są to: guzy kości skroniowej, neuropatia skroniowa, guzy mózgu, guzy kąta mostowo-móżdżkowego, choroby naczyniowe mózgu, tętniak, stwardnienie rozsiane i udar mózgu.

Typy niedosłuchu

Chorobę tę dzieli się na trzy typy:

• Niedosłuch przewodzeniowy – w tym przypadku zaburzenie występuje w części przewodzącej dźwięk, tzn. w przewodzie słuchowym zewnętrznym lub też w uchu środkowym.
  
  
• Niedosłuch odbiorczy – podzielić go można na niedosłuch ślimakowy, pozaślimakowy i ośrodkowy, dotyczy zmian pojawiających się w części odbierającej dźwięk, czyli w narządzie Cortiego (niedosłuch ślimakowy) lub w nerwie ślimakowym (niedosłuch pozaślimakowy). Zaburzenia tworzą się także powyżej jąder ślimakowych (począwszy od II neuronu drogi słuchowej) i w okolicach kory słuchowej, wówczas mówimy o niedosłuchu ośrodkowym.
  
  
• Niedosłuch mieszany– obejmuje równoczesne występowanie zarówno niedosłuchu przewodzeniowego, jak i odbiorczego w jednym narządzie słuchu.
  
  

Rozpoznanie

Jeżeli podejrzewa się niedosłuch, diagnoza nie jest trudna do postawienia. Żeby zdiagnozować to schorzenie, lekarz przeprowadza proste badania, w tym badanie słuchu za pomocą stroików.

Ponadto przeprowadza się audiometrię. Jest to badanie, dzięki któremu istnieje możliwość określenia progu słyszalności.

Metody leczenia

Leczenie niedosłuchu jest przeważnie uzależnione od przyczyny, która wywołała schorzenie. W przypadku niedosłuchu przewodzeniowego zaleca się leczenie operacyjne lub inne – zabiegowe.

Niedosłuch odbiorczy leczony jest za pomocą aparatów słuchowych lub wszczepów ślimakowych. Należy także przyjmować leki poprawiające krążenie krwi w ślimaku oraz rozszerzające naczynia.

Przełomowe okazały się badania portugalskiego lekarza. Nuno Raimundo dowiódł, że zanik słuchu może być procesem odwracalnym.

Według niego, komórki odpowiedzialne za słuch, które jeszcze nie obumarły, można przywrócić do prawidłowego funkcjonowania dzięki zastosowaniu odpowiedniej kuracji. Jest to możliwe dzięki odmłodzonej cząsteczce ponadtlenku występującej w komórkach układu słuchowego – podczas stosowania terapii, następuje jej aktywacja.

Niedosłuch może przynieść też różnego rodzaju skutki uboczne. U dzieci są na najczęściej opóźnienia w rozwoju mowy (czasami też jej całkowity brak). U dorosłych natomiast zdarzają się zburzenia psychiczne oraz depresje.