Choroba pojawić się może w każdym wieku, niezależnie od płci. Występuje we wszystkich szerokościach geograficznych i obejmuje wszystkie rasy. Zazwyczaj ujawnia się między 8 a 10 rokiem życia - w tym okresie zachorowalność kobiet jest czterokrotnie większa.
Następny szczyt zachorowań obejmuje przedział wiekowy 45-55 lat i wtedy proporcje między kobietami i mężczyznami wyrównują się, a w grupie powyżej 50-60 roku życia częściej chorują mężczyźni.
Objawy
Wstępnie pojawiają się nużliwości zazwyczaj w rejonie oczu (opadanie powiek oraz podwójne widzenie), ale może również od razu występować w postaci uogólnionej. W trakcie dalszego przebiegu schorzenie to obejmuje mięśnie krtani i gardła, czego objawem jest tzw. głos nosowy (mówienie przez nos). Jeżeli pojawia się podczas mowy, może powodować tzw. dyzartrie (niewyraźna mowa z nieprawidłowym akcentem i intonacją), zaś podczas jedzenia prowadzi do tzw. dysfagii (utrudnione połykanie). Przeważnie dochodzi także do zajęcia mięśni kończyn i tułowia. W większości przypadków choroba rozwija się powoli, ale czasami objawy mogą występować nagle i szybko się nasilać. Zajęte mięśnie po kilku latach ulegają zanikowi.
Przyczyny
Obecnie panuje przekonanie, że przyczyną objawów miastenii jest powstawanie przeciwciał zwróconych przeciwko białkom styku nerwowo-mięśniowego, a więc własnym białkom ustroju. Dowodem na to jest wykrywanie tych i wielu innych przeciwciał we krwi u chorych oraz dobry wynik leczenia zaostrzeń choroby za pomocą usuwania tych przeciwciał z osocza. Możliwe, że udział w tej chorobie bierze również grasica. To narząd znajdujący się za mostkiem ulega on zanikowi po osiągnięciu dojrzałości. Jest organem bardzo ważnym dla wydolności układu odpornościowego. W miastenii ciężkiej bodźce nerwowe nie są przenoszone na mięśnie tak jak w zdrowym organizmie.
Powrót do listy