Istnieją dwa rodzaje niedokrwienia jelita cienkiego: ostre i przewlekłe. Za powstawanie ostrego niedokrwienia odpowiedzialny jest przeważnie zator lub zakrzep tętnic doprowadzających krew do jelita cienkiego. W niektórych przypadkach powodem może być również obniżony przepływ krwi powstający z przyczyn ogólnoustrojowych.
Czynniki ryzyka:
- miażdżyca tętnic w zaawansowanym stadium
- niemiarowość zupełna serca
- zastoinowa niewydolność krążenia
We wstępnej fazie rozwoju choroby pojawiają się bóle brzucha w okolicy pępka oraz perystaltyka jelit. Po ustąpieniu perystaltyki dochodzi do powstawania powiększających się wzdęć wraz z zatrzymaniem gazów oraz wzmożone napięcie powiek. W niektórych przypadkach występuje także gorączka i wysoki spadek ciśnienia tętniczego krwi.
Choroba stanowi realne zagrożenia życia. Dzięki wczesnemu rozpoznaniu istnieje szansa leczenia operacyjnego.
Przewlekłe niedokrwienie jelita cienkiego spowodowane jest miażdżycą tętnic. Krew dociera do jelita, lecz jej dopływ jest bardzo ograniczony.
Charakterystycznym symptomem jest ból brzucha w rejonie pępka pojawiający się po 15 – 30 minutach po posiłku. Ból pojawia się, szczególnie gdy po posiłku chory wykonuje wysiłek fizyczny. Niektóre osoby z obawy przed bólem rezygnuje z jedzenia. Prowadzi to do spadku masy ciała.
Rozpoznanie oparte jest na badaniach radiologicznych naczyń brzusznych.
Leczenie operacyjne polega na usunięciu z zablokowanej tętnicy zatoru, blokującego prawidłowy przepływ krwi. Istnieje również możliwość utworzenia połączenia naczyniowego mającego za zadanie ominięcie przeszkody.
Powrót do listy