Jest to zespół dolegliwości wielonarządowych, które są następstwem toksycznego ich uszkodzenia za sprawa powstających substancji toksycznych, upośledzających przesączanie kłębków nerkowych. Przyczyną tego schorzenia przeważnie jest wiele różnych chorób, które prowadzą do niszczenia miąższu nerkowego, rzadziej do utrudnienia odpływu moczu lub tworzenia zmian naczyniowych pogarszających ukrwienie nerek.
Przyczyny:
Przeważnie czynnikiem powstawania w tym wypadku są choroby, które prowadzą do zniszczenia miąższu nerkowego, rzadziej do utrudnienia odpływu moczu lub zmian naczyniowych pogarszających ukrwienie nerek:
- pierwotne, lub wtórne glomerulopatie,
- nefropatia cukrzycowa,
- cewkowo-śródmiąższowe choroby nerek,
- nefropatia nadciśnieniowa,
- choroby naczyń
- zwężenie tętnicy nerkowej
- naczyniowe stwardnienie nerek (nephrosclerosis)
- choroby małych naczyń, - wielotorbielowatość nerek,
- pierwotna lub wtórna amyloidoza,
- nowotwory układu moczowego,
- szpiczak mnogi,
- dna moczanowa
Inne objawy to:
- narastającą drażliwość,
- pobudliwość lub senność,
- uczucie drętwienia i kurcze kończyn,
- niesmak w ustach,
- nudności,
- wymioty,
- niekiedy biegunka,
- niedokrwistość,
- uporczywe bóle głowy,
- zaburzenia rytmu pracy serca.
Skóra staje się sucha, łuszcząca. Pojawiają się na niej wybroczyny. Z ust wydobywa się zapach amoniaku. Osoba chora zapada stopniowo w głęboką śpiączkę na skutek działania substancji toksycznych na mózg. Oddech staje się wolny i głęboki.
W tym wypadku chorzy muszą znaleźć się ścisłą obserwacją w poradni nefrologicznej, tak żeby lekarz mógł w odpowiednim momencie podjąć decyzję o rozpoczęciu dializoterapii. Zaleca się, aby pacjent w miarę możliwości pozostawał pod kontrolą jednego lekarza. Może on łatwiej zauważyć mało znaczące z pozoru objawy pogarszania się stanu zdrowia.
Powrót do listy