Menopauza to czas, kiedy kobiety przestają miesiączkować. Wiek, w którym ten proces się rozpoczyna, jest zależny od indywidualnych czynników. Średnio wiek ten przypada w okolicach 51 roku życia kobiety. W przypadku niektórych kobiet ten wejście w ten okres jest bezproblemowe. Czasami jednak proces ten dostarcza wiele problemów fizycznych i emocjonalnych.
Powszechnie za menopauzę uważa się również okres przed ustaniem miesiączkowania. Medycyna określa ten czas jako klimakterium. W jego trakcie wśród kobiet dochodzi do powstawania nieregularnych cykli miesiączkowych i przykrych dolegliwości emocjonalnych oraz fizycznych. Klimakterium jest okresem przejściowym, w którym kobieta stopniowo traci zdolność do zachodzenia w ciążę i rodzenia dzieci. Lata poprzedzające ostatnią menstruację nazywane są premenopauzą lub inaczej okresem przedmenopauzalnym.
Trzeba stwierdzić, że menopauza nie jest chorobą. To jedynie naturalny proces fizjologiczny w życiu kobiety. Medycyna ciągle bada ten stan ponieważ za jego sprawą dochodzi do wielu zmian w organizmie, które mogą wiązać się z różnymi dolegliwościami. Zmiany te powstają w efekcie starzenia się jajników, które starzeją się do momentu, kiedy nie są już w stanie sprostać potrzebą ciała. Wszelkie dolegliwości związane z menopauzą są konsekwencją niedoboru estrogenu. Wygaszanie czynności jajników powoduje zmiany stężeń hormonów płciowych, co wywołuje niekiedy bardzo przykre objawy. Należy jednak podkreślić, że każda kobieta przechodzi ten okres nieco inaczej.
W trakcie menopauzy dochodzi do zaniku ochronnego wpływu estrogenów na naczynia krwionośne. Czasami przyczyną jest rozwój miażdżycy. Również zmiany hormonalne, które występują w okresie klimakterium oraz w stadium menopauzy, nie są bez wpływu na kości. Dodatkowo dochodzi do odwapnienia kości, co może spowodować osteoporozę.
Z punktu widzenia medycyny menopauzę można stwierdzić dopiero wtedy, kiedy kobieta nie miesiączkuje co najmniej 12 miesięcy. Menopauzę można zdiagnozować na podstawie wywiadu lekarskiego i badania ginekologicznego. Lekarz musi wykluczyć, że zgłaszane objawy, przede wszystkim ustanie miesiączkowania lub nieregularne cykle nie mają innego źródła. W przypadku gdy objawy menopauzy są uciążliwe, to w takim wypadku lekarz może zalecić stosowanie hormonalnej terapii zastępczej zwanej HTZ. Zadaniem tej terapii jest zmniejszenie nasilenia dokuczliwych objawów. Nie zawsze wskazana jest taka terapia. Obecnie są głosy w środowisku medycznym, które kwestionują dobroczynne skutki HTZ i zwracają uwagę na możliwość wystąpienia niekorzystnych skutków.
Pomocna może okazać się dieta i regularne ćwiczenia. Dieta powinna zawierać jak najwięcej warzyw i owoców, a także przetwory mleczne. Nie powinna zawierać natomiast dużych ilości tłuszczy. Ćwiczenia pozwolą nam poprawić samopoczucie, zwiększyć wytrzymałość kości oraz zniwelować uderzenia gorąca. Pomocne mogą okazać się również częste kąpiele w zimnej wodzie. Pomoże to zniwelować wary i potliwość. Wskazane są również kąpiele borowinowe. Poprawią ogólną kondycję organizmu oraz zwiększą napięcie skóry. W okresie przedmenopauzalnym oraz menopauzalnym należy zrezygnować z palenia papierosów. Palenie papierosów przyspiesza zanik jajeczkowania. Należy również znacznie ograniczyć spożywanie alkoholu.
Czasami kobiety do zredukowania przykrych skutków menopauzy korzystają z metod ziołowych. Wielokrotnie stają się one alternatywą dla hormonalnej terapii zastępczej. Mimo wszystko należy pamiętać, że przed zastosowaniem leczenia ziołami należy skonsultować się z lekarzem. Pomocne mogą okazać się roślinne leki uspokajające. Środek, który może pomóc uzupełnić niedobór estrogenów to ziele pluskwicy. Można je stosować w postaci wyciągów lub preparatów doustnych. Możemy stosować mieszanki ziołowe, np. mieszanka z szyszek chmielowych, kwiatu grzebienia, kwiatu jasnoty białej, kwiatu przelotu, kory kaliny koralowej.
Powrót do listy