Kretynizm tarczycowy to choroba objawiająca się niedoczynnością tarczycy, wskutek czego dochodzi do niedorozwoju nerwowego.
Choroba ta może być dziedziczna, jeżeli niedoczynność tarczycy wywołuje brak enzymu, który przekształca tyrozynę w hormony tarczycowe.
Gruczoły wydzielania wewnętrznego (w tym tarczyca) produkują hormony, które odpowiedzialne są za regulację pracy organizmu. Tarczyca ma wiele zadań. Między innym wpływa na przemianę węglowodanów, tłuszczów i witamin w organizmie, reguluje temperaturę ciała, a także odpowiada za rozwój i właściwe działanie ośrodkowego układu nerwowego oraz układu sercowo-naczyniowego. Możliwe to jest za sprawą wytwarzanych przez nią dwóch rodzajów hormonów: trójjodotyroniny (T3) i tyroksyny (T4). Nieodłącznym elementem cząsteczek T3 i T4 jest jod.
Działanie tarczycy w okresie ciąży:
Od 2. tygodnia życia płodowego rozpoczyna się rozwój i różnicowanie komórek ośrodkowego układu nerwowego człowieka. W tym okresie organizm dziecka nie ma wykształconej tarczycy, gruczoł ten funkcjonuje sprawnie dopiero od 20. tygodnia życia. Dlatego też T3 i T4, niezbędne kształtującemu się właśnie układowi nerwowemu, przenikają przez łożysko mamy. Zwiększona przepuszczalność łożyska na hormony tarczycy jest obserwowana na początku i pod koniec ciąży. W związku z tym łatwo o stwierdzenie, że dla zdrowia dziecka konieczne jest odpowiednie funkcjonowanie tarczycy kobiety ciężarnej.
Jeśli u przyszłej mamy zaobserwowano niedoczynność tarczycy (tzn. jej tarczyca wytwarza zbyt mało hormonów) i nie leczy się jej z tego powodu lub gdy spożywa za małe ilości jodu, to dziecko jest narażone na nieodwracalne zaburzenia umysłowe. Jest to szczególnie groźne w przypadku znacznych baków jodu w pierwszych tygodniach ciąży. Skutkiem tego stanu może być kretynizm dziecka. Do objawów tej choroby zalicza się m.in. niedorozwój umysłowy, duże rozmiary głowy, a wraz z upływem czasu - niski wzrost, tępy wyraz twarzy, powolność ruchów i senność, bełkotliwa mowa. Duży niedobór jodu u kobiety ciężarnej może też prowadzić do poronień lub śmierci nienarodzonego dziecka.
Leczenie:
Skuteczność leczenia jest uzależniona od czasu jego rozpoczęcia. Dlatego każde dziecko lub osoba dorosła z nadmierną sennością, niedorozwojem fizycznym i umysłowym, niechęcią do jedzenia, skłonnością do zaparć stolca powinny budzić podejrzenie w kierunku niedoczynności gruczołu tarczowego i być poddane specjalistycznemu badaniu lekarskiemu w celu ustalenia przyczyny takiego zachowania się.
Powrót do listy