Czynnikiem wywołującym to schorzenie jest upośledzenie wydzielania H+ przez cewki dalsze. Rozróżnia się tego postać wrodzoną, czyli dziedziczną, a także wtórną.
Kwasicę cewkową dalszą przede wszystkim cechuje niezdolność obniżenia pH moczu. Skutkiem tego są kolejne powikłania takie jak utrata sodu przez nerki, a następnie potasu. Dochodzi wtedy do wapnicy nerek i kamicy układu moczowego, która pojawia się u 50% chorych.
Obecny wielomocz jest stałym i początkowym objawem schorzenia. Ponadto wystąpić mogą nudności, wymioty, zaparcia i zakażenia układu moczowego.
Przyczyny choroby
Przede wszystkim odpowiedzialna jest nadczynność przytarczyc i hiperkalciuria, czyli stan związany ze zwiększonym wydalaniem wapnia z moczem, a to z kolei może doprowadzić do kamicy moczowej. Wpływ mają także choroby autoimmunologiczne tj. zespół Sjogrena, podczas którego uszkodzeniu ulegają komórki ślinianek oraz gruczołów łzowych, a także toczeń rumieniowaty. Stwierdza się także że czynnikiem wywołującym może być też nefropatia zaporowa, torbielowatość rdzenia nerki, odmiedniczkowe zapalenie nerek, toksyczne uszkodzenie nerek, niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, a także choroba Wilsona, podczas której następuje zaburzenie metabolizmu miedzi w organizmie, a to z kolei prowadzi do uszkodzenia wątroby.
Leczenie
Przede wszystkim nie wolno bagatelizować żadnych z objawów. Wielokrotnie choroba postępuje bezobjawowo na początku. Dlatego należy pamiętać o regularnych kontrolnych badaniach. Jeśli jednak dojdzie do choroby, konieczne jest podanie cytrynianów i wodorowęglanu sodu, który znormalizuje gospodarkę kwasowo-zasadową organizmu.
Powrót do listy