Korzeniowe zespoły bólowe, nazywane także korzonkami, stanowią powszechne schorzenie. Bóle pojawiają się nagle i często bywają bardzo dokuczliwe. W zależności od miejsca występowania wyróżniamy rwę ramienną (barkową), kulszową oraz nerwobóle międzyżebrowe.
Korzonki to skutek procesów zapalno-infekcyjnych i nowotworowych oraz zmian zwyrodnieniowych powstających w kręgosłupie.
Owe zwyrodnienia obejmuje zwłaszcza struktury kręgosłupa - kręgi, więzadła, połączenia stawowe i krążki międzykręgowe.
W zależności od stopnia zwyrodnienia danej struktury oraz czynności wykonanej bezpośrednio przed wystąpieniem bólu (pochylenie się, dźwiganie, silny ruch, upadek itd.) początek choroby może być gwałtowny lub powolny.
Rwą kulszową lub udową nazywa się ból pojawiający się w rejonie lędźwi i promieniujący w kierunku bocznych stron ud, pośladków, łydek i stóp. W przypadku rwy ramiennej to ból barku, karku oraz ramienia, postępujący w stronę ręki.
Przyczyny korzonków
Korzeniowe zespoły bólowe to objawy wynikające z ucisku na nerwy rdzeniowe. Wstępnie jest nasilony i unieruchamiający. Wówczas ruch tułowiem jest prawie niemożliwy. Przy wolnym rozwoju choroby jej bolesność wzrasta wraz z postępem stanu zapalnego i w efekcie tworzą się bardzo silne bóle uniemożliwiające normalne funkcjonowanie.
Najczęstsze czynniki wywołujące zapalenie korzonków to: uszkodzenie dysku - czyli krążka międzykręgowego - które może powstać w efekcie podnoszenia ciężaru lub nagłego skrętu tułowia (pęka wówczas pierścień i jądro miażdżyste zawarte w dysku się wysuwa, powodując ostry ból), intensywne ćwiczenia lub trening bez wcześniejszej rozgrzewki, które powodować mogą uszkodzenia więzadeł stawowych oraz mięśni przykręgosłupowych, choroba zwyrodnieniowa lub reumatoidalne zapalenie stawów (ich następstwem mogą być zmiany kostne kręgosłupa), a także mała aktywność fizyczna i otyłość.
Bóle pleców to często też przykrywka dla takich chorób i schorzeń jak cukrzyca, półpasiec, ropień nadtwardówkowy, przewlekłe zapalenie opon mózgowych, nowotwór, przerzuty nowotworowe do kręgosłupa lub następstwa urazów tej okolicy.
Leczenie
Najskuteczniejsza metoda na korzeniowe zespoły bólowe to spędzenie kilku dni w pozycji leżącej w celu odciążenia kręgosłupa. W celu uśmierzenia dokuczliwego bólu lekarz winien przepisać choremu leki rozluźniające mięśnie oraz przeciwbólowe. W przypadku gdy bóle pojawiają się w okolicach szyjnego odcinka kręgosłupa, poza lekami rozluźniającymi mięśnie i przeciwdziałającymi nadmiernemu nadwerężeniu korzysta się z kołnierzy stabilizujących.
Następną formą leczenia jest fizykoterapia, dzięki której ciało pacjenta zostaje odpowiednio przygotowane do ćwiczeń gimnastycznych (rehabilitacja ruchowa) oraz masażu leczniczego. W tym wypadku są to zabiegi wykorzystujące m.in. promieniowanie świetlne, czerwone lub ultrafioletowe, ciepło, zimno, ultradźwięki czy prądy o niskiej częstotliwości.
W pewnych sytuacjach niezbędne okazuje się leczenie operacyjne (w przypadku rwy kulszowej), ciepłolecznictwo, laseroterapia i prądy diadynamiczne (wskazane przy rwie ramieniowej), a także korygowanie wad kręgosłupa, unieruchomienie w przypadku uszkodzenia żeber oraz uzupełnianie niedoborów witamin i składników mineralnych (przy leczeniu nerwobóli międzyżebrowych).
Profilaktyka wszelkich bólów kręgosłupa opiera się na wzmocnieniu mięśni pleców. Dobrym pomysłem będą służące temu ćwiczenia wykonywane w domu, pływanie na plecach, jazda na rowerze czy spacery.
Powrót do listy