Klaustrofobia

Klaustrofobia jest to nielogiczny lęk przed obcowaniem w małych i ciasnych pomieszczeniach. Przeciwieństwem tego lęku agorafobia – która stanowi lęk przed otwartymi przestrzeniami. Osoba, która doświadcza tego schorzenia, po zamknięciu w małym i ciasnym pomieszczeniu dostaje ataku paniki.

W trakcie ataku paniki chory ma wrażenie, że się dusi. Tak naprawdę duszność nie jest spowodowana brakiem powietrza, lecz atakiem na tle nerwowym wywołanym bujną wyobraźnią pacjenta. Poza dusznością charakterystyczny w tym ataku jest niepokój, zimny pot, lęki, drżenie kończyn, przyspieszone bicie serca, wzrost napięcia mięśniowego. Chorzy na tę dolegliwość opisują, że w ciasnych pomieszczeniach czują się tak, jakby sufit się obniżał i miał ich zaraz przygnieść.

Klaustrofobia należy do izolowanych fobii. Fobia określana jest jako nieuzasadniony i niewspółmierny lęk powiązany z atakiem paniki. W jego trakcie chory uważa, że grozi mu jakieś niebezpieczeństwo. Znacznie utrudnia to normalne funkcjonowanie, a w bardzo skrajnych przypadkach doprowadzić nawet do śmierci. Duża część chorych na różnego rodzaju fobię cierpi także z powodu depresji.

Obecnie nie są do końca znane przyczyny tego schorzenia.

Istnieją różne teorie próbujące wytłumaczyć jej pochodzenie:

• klaustrofobia czasami powstaje w efekcie jakiegoś traumatycznego zajścia, którego chory doświadczył w przeszłości, może to być zamknięcie w ciasnym pomieszczeniu bez możliwości wydostania się z niego
  wszyscy ludzie od urodzenia posiada w sobie klaustrofobie. Różnica polega na stopniu nasilenia obaw.
• klaustrofobia może być efektem zaburzeń w percepcji własnej przestrzeni osobistej, klaustrofobicy określają swoją przestrzeń osobistą zbyt szeroko, jeśli ktoś wejdzie w ich sferę osobistą, reagują lękiem lub odczuwają spory dyskomfort
• klaustrofobia jest efektem porodu – długi i ciężki poród sprzyja możliwości wystąpienia lęku przed ciasnymi pomieszczeniami.
  
  

Cierpiący na klaustrofobię powinien skonsultować się z lekarzem psychologiem lub psychiatrą. Leczenie polega przede wszystkim na zastosowaniu terapii psychologicznej oraz zażywaniu środków antydepresyjnych.