Kiła

Kiła została podzielona na cztery stadia: kiłę pierwotną, wtórną, utajoną i późną. W przypadku dwóch pierwszych (zwykle do 2 lat po zarażeniu) chory może zarazić innych. Po tym okresie kiła skutkuje poważnymi uszkodzeniami m.in. serca i mózgu, a ostatecznie powoduje zgon. Oczywiście dzieje się tak tylko w chorobie nieleczonej.

Chorobę tę wywołuje bakteria - krętek blady (Treponema pallidum). Zakażenie następuje najczęściej w czasie stosunku płciowego.

Bakterie mogą przenikać przez mikroskopijne uszkodzenia skóry. Zarazić się można także poprzez pocałunek. Natomiast używanie sztućców, szklanek lub ręcznika innej osoby nie jest pod tym względem niebezpieczne, ponieważ bakterie wywołujące kiłę bardzo szybko giną poza organizmem gospodarza.

Pierwszy etap zarażenia nazywany jest kiłą wczesną: w tym okresie miejscu gdzie bakterie przedostały się do organizmu (narządy płciowe, odbyt, jama ustna) tworzą się niebolesne owrzodzenie zwane wrzodem twardym. Z niego może wydobywać się wydzielina, w której znajdują się krętki. Objaw ten występuje 10-90 dni od zakażenia i utrzymuje się około 1-2 miesięcy.

Następnie po okresie 6 do 8 tygodni od zakażenia - powstają drobne, krostowate zmiany przeważnie na skórze dłoni i stóp. Ten etap trwa przez około 12 miesięcy od chwili zakażenia. Po nim choroba ta przechodzi w fazę utajoną - bezobjawową. Wstępnie mogą tworzyć się liczne, bardzo zakaźne zmiany na skórze i błonach śluzowych, ale później te objawy te znikają i chory jest pozornie wyleczony. Etap ten trwa do 2 lat od zakażenia, kiedy choroba przechodzi w fazę późną (trzeciorzędową) - krętek blady rozsiewa się wówczas drogą krwi zajmując liczne regiony ciała. W wielu miejscach tworzą się guzy nazywane kilakami. Choroba czyni nieodwracalne spustoszenia w centralnym systemie nerwowym, uszkadza wątrobę, kości i stawy, zastawki serca i aortę.