Gruźlica narządu rodnego może wystąpić wśród kobiet bez względu na wiek. Największa zachorowalność przypada na wiek pomiędzy 30, a 40 rokiem życia. Choroba przeważnie jest formą powikłania po utajonym zakażeniu gruźliczym.
Gruźlica obejmuje:
- jajowody – prawie zawsze obustronnie
- błonę śluzową macicy
- srom
- pochwę
Gruźlica szerzy się drogą krwionośną, przeważnie z ogniska innego organu, np. płuc czy skóry. Może do tego dojść także przez ciągłość – z otrzewnej.
Objawy zależne są od wielu zmiennych, m.in. od miejsca, w którym pojawiła się choroba, dokonanych zmian, długości trwania, a także uszkodzeń narządów.
Wyróżnia się dwa rodzaje gruźlicy:
Gruźlica utajona – jej charakterystyczne cechy to:
pierwotna niepłodność
zrosty wewnątrzmaciczne zniekształcające jamę macicy
skąpe, rzadko występujące miesiączki
Gruźlica jawna – przypomina zapalenie przydatków. Zestawiając ze sobą rozległość zmian zaszłych w przydatkach, dolegliwości są niewspółmiernie niewielkie. W krótkim czasie mogą się wytworzyć duże zrosty przydatków z otoczeniem.
Objawy gruźlicy jawnej to:
- bóle w okolicy podbrzusza
- gorączka
- zapalenie otrzewnej
W celu jej zdiagnozowania koniecznie trzeba wykonać badania bakteriologiczne wykrywające prątki gruźlicy.
Leczenie zachowawcze w głównej mierze opiera się na podobnych zasadach co w przypadku leczenia gruźlicy innych narządów. U kobiet po czterdziestce, u których wystąpiły rozległe zmiany w narządach rodnych i brak poprawy po leczeniu zachowawczym, stosuje się leczenie operacyjne. Zabieg polega na wycięciu całej macicy wraz z przydatkami.
Powrót do listy