Dysgrafia

Dysgrafia jest zaburzeniem, w którym zaburzona zostaje umiejętności pisania. Swoim zasięgiem obejmuje zarówno osoby młodsze i starsze. Pismo takiej osoby trudno odczytać, brakuje mu estetyki, a samo pisanie sprawia mu wiele trudności.

Zaburzenie wywołują u chorego mikrouszkodzenia układu nerwowego lub zaburzenia w ośrodkach odpowiedzialnych za funkcje wzrokowe i słuchowe.
Zazwyczaj zaburzenie objawia się, kiedy uszkodzeniu ulega lewa półkula, w której znajdują się zakręty człowieka. Problemy występują po uszkodzeniu zwłaszcza drugiego lub trzeciego zakrętu czołowego.
Spotyka się też to zjawisko przy uszkodzeniu zakrętu nadbrzeżnego.

Można wymienić parę rodzajów dysgrafii, a każdy z nich posiada dla siebie charakterystyczne objawy. Sama dysgrafia jest ściśle związana z afazją motoryczną. Afazja motoryczna polega na utracie możliwości tworzenia mowy zrozumiałej dla innych.

Zaburzenia w tej chorobie powstają na skutek uszkodzenia mózgu. Istnieje też postać głęboka tego schorzenia zwana dysgrafią głęboką. Osoba dotknięta tego rodzaju zaburzeniem ma problemy z zapisywaniem słów nieznanych lub nieistniejących, przy czym, popełniać może również błędy semantyczne.

Rzadko spotykana forma dysgrafii to dysgrafia leksykalna. W tym przypadku osoba potrafi zapisywać słowa, jednak robi to w sposób zbliżony do zapisku fonetycznego, czyli np. słowo łódka zapisać może jako łutka. Powoduje to tworzenie wielu błędów ortograficznych. Tego rodzaju zaburzenia częściej występują w krajach takich jak Francja, gdzie wiele słów różni się od siebie w zapisie a mowie. Problem w takich krajach jest bardziej dokuczliwy.

W celu rozpoznania zaburzeń trzeba kierować się:

Umiejętności w zakresie pisania mierzone są dzięki standardowym testom, które oceniają funkcjonalność osoby. Jeżeli umiejętność jest zaniżona bardziej, niż wynika to z wieku osoby, ilorazu jej inteligencji oraz ogólnego stanu wykształcenia, można mówić o dysgrafii.

Zaburzenia określone w kryterium pierwszym utrudniają osiąganie postępów w nauce oraz codziennych czynnościach.

Przyczyny dysgrafii

• Dysgrafie powoduje wiele czynników, ale może być też objawem jakieś choroby. Np.:
• ADHD,
• autyzm,
• Zespół Tourette'a.

Rodzaje dysgrafii:

• dysgrafia dyslektyczna - głównie dotyczy niewyraźnego i fonetycznego zapisu słów, tak jak słyszy, tak pisze.
• dysgrafia motoryczna - dotyczy zaburzeń koordynacyjnych
• dysgrafia przestrzenna - dotyczy zaburzeń, w których osoba nie potrafi przepisywać słów bądź wykonuje tę czynność z błędami.

Leczenie dysgrafii:
Leczenie uzależnione jest od wieku chorej osoby oraz stanu jej zaawansowania. Stosowane są trzy metody leczenia dysgrafii:

• zajęcia i ćwiczenia, które mają na celu poprawę umiejętności pisania,
• zmiana wymagań do osoby z zaburzeniem dysgrafii, przykładowo: obniżenie wymagać odnośnie do estetyki pisma,
• zmiana pisania na inny rodzaj prezentacji wiedzy, przykładowo na formę ustną lub pisanie na komputerze.

Jeżeli dysgrafię powodują zaburzenia motoryczne, to trzeba w takim wypadku ćwiczyć koordynację ruchową. Problem ten występuje jednak głównie u dzieci.

Leczenie dobiera się na podstawie indywidualnych predyspozycji przypadku zaburzenia. W leczeniu dysgrafii powinien brać udział specjalista oraz, jeżeli jest to dziecko, nauczyciele. Najważniejszy aspekt pomocy płynie jednak z najbliższego otoczenia chorego.