Czerwonkę bakteryjną powodują pałeczki z rodziny Shigella. Czerwonka pojawia się raczej sporadycznie, w Polsce jest to około 10 000 przypadków rocznie.
Do zarażenia dochodzi tak jak w przypadku duru brzusznego. Największe zagrożenie jest w okresie biegunki oraz po chorobie i może trwać od 2 tygodni do 3 miesięcy. Po przebytej chorobie organizm zyskuje odporność.
Choroba rozwija się od 1 do 7 dni. Wszelkie zmiany zachodzą w jelicie grubym, zwłaszcza w jego końcowym odcinku. Mają one charakter zapalno – nieżytowy z obfitą wydzieliną surowiczo – śluzową i śluzową. Stosunkowo rzadko obserwuje się ogniska martwicze i owrzodzenia pokryte błoniastym nalotem.
Objawy:
- dreszcze
- wysoka gorączka
- bóle kurczowe brzucha
- biegunka z częstymi wypróżnieniami
- uciążliwe parcia
- odwodnienie
- utrata elektrolitów
Kiedy dojdzie do powstania dużych zaburzeń wodno – elektrolitowych skutkować to może suchością błon śluzowych, bólami mięśni, problemami z krążeniem, apatią, sennością.
Dla dzieci oraz starszych osób choroba o ciężkim przebiegu może stwarzać zagrożenie dla życia. U niektórych chorych czerwonka może przejść w postać przewlekłą.
Diagnoza podparta jest badaniem endoskopowym oraz bakteriologicznym.
Czerwonkę bakteryjną należy różnicować z:
- zatruciem pokarmowym
- pełzakowicą
- balanditiozą
- wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego
- rakiem esicy i odbytu
Niezmierne ważne jest rozpoczęcie odpowiedniego leczenia. W przypadku, gdy chory nie wymiotuje, elektrolity uzupełnia się drogą doustną. W cięższych przypadkach konieczne jest podłączenie kroplówki choremu. Zalecane jest także przestrzeganie odpowiedniej diety.
Powrót do listy