Cukrzyca to jedna z najpowszechniejszych, przewlekłych chorób metabolicznych. Jej główny objaw to podwyższony poziom glukozy we krwi. Istnieje parę odmian cukrzycy: - cukrzyca typu 1 nazywana jest powszechnie cukrzycą insulinozależną i stanowi przykład postaci etiopatogenicznej.
Cukrzyce typu 1 wywołuje zniszczenie komórek odpowiedzialnych za produkcję i wydzielanie insuliny - tzw. komórek beta trzustki. Insulina obniża poziom cukru we krwi więc jej niedobór powoduje automatycznie nadmierne gromadzenie glukozy w organizmie. Niszczenie komórek β to przewlekły, autoimmunologiczny proces chorobowy, który w efekcie skutkuje całkowitym zaprzestaniem produkcji insuliny.
Cukrzyca typu I przeważnie dotyka dzieci, młodzież i osoby przed 30 rokiem życia. Odmiana ta stanowi w przybliżeniu 8% wszystkich przypadków zachorowań.
Objawy i rozpoznanie
Między wszystkimi objawami zewnętrznymi wymienia się senność i zmęczenie, rozmyte widzenie, silnie odczuwalny głód, poliurię (częste oddawanie moczu), nagłą utratę wagi, nudności i nieprzyjemny oddech (porównywany często do zapachu acetonu). Diagnoza oparta jest na badaniu zawartości cukru we krwi i w moczu (w którym dodatkowo mogą znaleźć się ciała ketonowe- organiczne związki chemiczne będące pośrednimi metabolitami przemian tłuszczów).
Leczenie
Obecnie najskuteczniejszą metodą leczenia jest podawanie insuliny wraz z właściwym odżywianiem i wysiłkiem fizycznym. W pierwszym etapie pacjent wymaga stałej kontroli lekarskiej w warunkach szpitalnych. Zapewnia się mu stałe dożylne wlewy insuliny. W podobny sposób uzupełnia się również płyny i elektrolity (wykorzystując przy tym kroplówki z solą fizjologiczną i potasem). Doprowadzenie do wyrównania zaburzeń metabolicznych i przywrócenia prawidłowego poziomu glukozy we krwi pozwala na zastąpienie insuliny podawanej dożylnie odmienną jej wersją stosowaną podskórnię.
Chory musi pamiętać i dbać by stężenie glukozy we krwi było w normie. Stosować trzeba także odpowiednią dietę i regularne sprawdzać poziom cukru za pomocą glukometru. Chorzy na cukrzycę typu I zazwyczaj muszą przyjmować około 4 wstrzyknięć insuliny na dobę.
Pełnoobjawowe przypadki zachorowań, które nie są w żaden sposób leczone, mogą prowadzić do śmierci. Wczesne rozpoznanie i podjęcie odpowiedniej terapii nie ma natomiast żadnego wpływu na długość życia chorego. Nie należy więc bagatelizować pierwszych objawów - jakiekolwiek wątpliwości warto od razu zweryfikować u lekarza specjalisty.
Powrót do listy