Chrzęstniak mięsakowy

Chrzęstniak mięsakowy (inaczej chrzęstniakomięsak, łac. chondrosarcoma), jest złośliwym nowotworem tkanki chrzęstnej. Jego rodzaje diagnozuje się na podstawie lokalizacji, przebiegu i wieku zachorowania.

Rodzaje

Rozróżnia się jego parę typów:

Chrzęstniakomięsak centralny (chondrosarcoma centrale) powstaje w jamie szpikowej kości długich (w proksymalnym odcinku kości ramieniowej, w obydwu odcinkach kości udowej i piszczelowej).

Chrzęstniakomięsak powierzchowny (chondrosarcoma periphericum) wyrasta z powierzchni kości w obręb otaczających tkanek, przeważnie zajmując rejon kości miednicy i proksymalną część kości udowej. Chrzęstniakomięsak przykostny (chondrosarcoma juxtacorticale) głównie rozwija się w kości udowej, ramieniowej i piszczeli.

Chrzęstniakomięsak jasnokomórkowy (chondrosarcoma clarocellulare) przeważnie powstaje w główce i dalszym fragmencie kości udowej lub dalszym odcinku kości ramieniowej. Chrzęstniakomięsak mezenchymalny (chondrosarcoma mesenchymale) – zwykle rozwija się w kościach twarzy i miednicy.

Chrzęstniakomięsak odróżnicowany (chondrosarcoma dedifferentiatum), który w większości przypadków rozwija się w kościach miednicy, kości udowej i ramieniowej.

Zachorowania

Chrzęstniakomięsak to choroba, najczęściej spotykana wśród osób w wieku dorosłym lub starszym. Poszczególne grupy wiekowe są narażone na inne rodzaje tej choroby, Mianowicie, chrzęstniakomięsak centralny najczęściej dotyczy chorych w wieku 40-50 lat, natomiast jasnokomórkowy w wieku 25-50 lat, mezenchymalny – od 10 do 40 lat, odróżnicowany od 30 do 60 roku życia, a powierzchowny – 30-40 lat.

Wariant przykostny nie wykazują podobnego wzrostu zachorowań co do konkretnej grupy wiekowej. Oczywiście, nie można wykluczyć wystąpienia określonego typu nowotworu poza podanymi przedziałami czasowymi.

Diagnoza

Tak jak w przypadku pozostałych nowotworach kości, tak i w diagnostyce chrzęstniaka mięsakowego, bardzo ważne jest badanie radiologiczne. Ostateczne rozpoznanie stwierdza się na podstawie wyniku badania histopatologicznego.

Wykorzystuje się też tomografię komputerową, rezonans magnetyczny i scyntygrafię kości. Chrzęstniak mięsakowy to poważna choroba. Dlatego należy przeprowadzać regularne badania: wczesne rozpoznanie może bowiem zapobiec utracie zdrowia, a nawet życia.