Choroby mózgu

Tętniak mózgu
Często bywa tak, że małe tętniaki mózgu diagnozuje się przypadkowo. Przeważnie są to tętniaki workowate, które stanowią aż 80%przypadków. Powstają przeważnie w miejscu, gdzie dzielą się tętnice. Sporadycznie powstaje tętniak wrzecionowaty, który może przypominać naczynie krwionośne, które jest rozgałęzione i mocno rozbudowane w różnych kierunkach. Powstaje on najczęściej w okolicy tętnicy podstawowej i środkowej mózgu.

Ściana tętnicy zbudowana jest z paru warstw. W przypadku gdy któraś z nich osłabnie, np. pod wpływem ciśnienia krwi, skutkować to może pojawieniem się wybrzuszenia. W ten sposób powstaje tętniak.
Tętniaki mózgu ulegają pęknięciu w przypadku 10/100 tys.osób rocznie. Każdy pęknięty tętniak bez względu na lokalizację i wielkość jest niebezpieczny dla zdrowia i życia chorego.

Leczenie
Tętniaki leczy się poprzez wyłączenie go z krążenia w układzie naczyniowym mózgu. Istnieją dwie metody. Pierwsza z nich to neurochirurgiczne klisowanie a druga to embolizacja, czyli wypełnienie tętniaka coilami. W tym celu wprowadza się do pachwiny rurkę. Metodę leczenia wybiera lekarz wraz z chorą osobą, biorąc pod uwagę np. wielkość tętniaka, kształt oraz ryzyko podczas wykonywania danego zabiegu.

Choroba Alzheimera
Choroba Alzheimera jest nieuleczalna i postępująca. Przeważnie występuje u osób po 65. roku życia. Szacuje się, że w roku 2050 chorować będzie 1/85 osób.

Obecnie nie ma skutecznego lekarstwa, co powoduje, że choroba wyniszcza organizm. W tym przypadku nieoceniona jest pomoc najbliższego otoczenia. Przyczyny tego schorzenia nie są do końca znane. Lekarze uważają, że jest ona powiązana ze splątkami neurofibrylarnymi oraz plakami w mózgu. Istnieje obecnie tylko leczenie objawowe, dotąd nie wynaleziono żadnej terapii, która pomogłaby zahamować rozwój choroby lub cofnąć jej skutki.

Choroba jest inna w każdym przypadku zachorowania. W wielu przypadkach jej objawy przypisuje się jako efekt wieku chorego. Mogą wystąpić problemy z pamięcią. Wraz z postępem pojawiają się inne objawy, np. agresja, drażliwość, trudności językowe, wahania nastroju, a nawet utrata pamięci długotrwałej. Zanim choroba ujawni się w stu procentach, może przebiegać bez rozpoznania przez lata. Szacuje się, że średnia długość życia po zdiagnozowaniu to 7 lat. Niewielka część osób chorych na Alzheimera przeżywa ponad 14 lat.

Leczenie
Aktualnie nie ma skutecznego leku na tę chorobę. Jednak osoby cierpiące na nią powinni stosować odpowiednią dietę oraz ćwiczenia fizyczne i umysłowe. Dzięki temu można opóźnić obniżenie funkcji poznawczych. Stosuje się ją także u zdrowych starszych osób, ale nie ma potwierdzenia, że metoda ta działa.

Udar mózgu
Udar mózgu zwany także apopleksją to zespół objawów klinicznych, spowodowanych nagłym wystąpieniem ogniskowego lub uogólnionego zaburzenia czynności mózgu, będącego efektem zaburzenia krążenia mózgowego.
Rozróżnia się dwa jego rodzaje: krwotoczny, który spowodowany jest wylewem krwi do mózgu lub niedokrwienny, wywołany zatrzymaniem dopływu krwi. Udar mózgu każdorazowo jest stanem, który zagraża życiu.

Leczenie
Tutaj największą rolę odgrywa czas od pierwszych objawów i rozpoznania aż do wdrożenia leczenia. Osobę taką należy jak najszybciej przetransportować do odpowiedniego szpitala, w którym znaleźć można fachową pomoc w tego typu chorobach. Konieczne są instytucje, w których dostępne są urządzenia diagnostyki obrazowej, takie jak rezonans i tomograf. Ponadto chorego należy kierować do placówki, w której funkcjonuje oddział chirurgii naczyniowej i chirurgii czaszki z całodobowym ostrym dyżurem. Optymalnym rozwiązaniem może być specjalistyczny oddział udarowy.

Choroba Parkinsona
Choroba Parkinsona powstaje samoistnie i stopniowo postępuje. To choroba zwyrodnieniowa ośrodkowego układu nerwowego. Czynniki wywołujące tę chorobę nie są znane, ale uważa się za jej podłoże neuroinfekcje, uwarunkowania genetyczne i stres oksydacyjny.

Leczenie
Osoby dotknięte tym schorzeniem powinny jak najczęściej spacerować na świeżym powietrzu, stosować gimnastykę pływanie lecznicze, masaże oraz terapię mowy. Samopoczucie chorego może poprawić także muzykoterapia oraz fizykoterapia. Ponadto stosowane jest także odpowiednie leczenie lekami.

Kleszczowe zapalenie mózgu
Kleszczowe zapalenie mózgu to choroba wirusowa ośrodkowego układu nerwowego, będąca efektem ukąszenia przez zarażonego kleszcza. Do zarażenia może także dojść w wyniku spożycia surowego mleka zakażonego zwierzęcia. Głównym miejscem ukłucia są uszy, głowa, ręce i nogi oraz miejsca zagięcia dużych stawów.
Ślina kleszczy działa znieczulająco, dlatego osoba ukąszona nie odczuje ugryzienia. Osoby cierpiące na kleszczowe zapalenie mózgu bardzo często nie przypominają sobie momentu ukłucia.

By jej zapobiec powinno się nosić odpowiednią odzież w lesie, która zakrywa jak najwięcej części ciała, by kleszcz nie mógł nas ukłuć. Jeśli już zostaniemy ukąszeni, należy jak najszybciej go usunąć. Jeżeli chodzi o mleko, to powinno ono być gotowane przed spożyciem.

W przypadku kleszczowego zapalenia mózgu o ciężkim przebiegu może dojść do poważnych konsekwencji, od stałych bólów głowy, poprzez zanik mięśni aż po niedowład.

Leczenie
W przypadku kleszczowego zapalenia mózgu stosuje się leczenie objawowe. Nie wykryto jeszcze odpowiedniego i skutecznego leczenia przyczynowego.